பார்ப்பனர்கள் தமிழர்களா?

 

விடுதலை ஞாயிறு மலர்

Published February 24, 2024

பார்ப்பனர்கள் தமிழர்களா என்று சர் ஏ.டி.பன்னீர் செல்வம் கேட்பதற்காக மட்டும் நாங்களும் தமிழர்களே என்று சொன்னால் போதாது!
பார்ப்பனர்கள் தமிழர்கள் என்றால், “பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்” என்ற தமிழர் கொள்கையை ஆதரிக்கின்றார்களா?
பார்ப்பனர்கள் மெய்யாலுமே தமிழர்கள் என்றால் தென்னிந்திய சிவாலாயங்களில் முதலில் வேதபாராயணம் செய்ய வேண்டுமென்றும் அப்புறந்தான் தேவாரம் ஓத வேண்டும் என்று சொல்லுவதேன்?
பார்ப்பனர்கள் தமிழர்களானால் சைவர்கள் மாநாட்டில் கலந்து கொள்ளாதது ஏன்?
பார்ப்பனர்கள் தமிழர்களானால் அறுபத்து மூன்று நாயன்மாரையும், பட்டினத்தார்,தாயுமானவர், இராமலிங்க சுவாமிகள் முதலிய பெரியோர்களை ஏன் வணங்கவில்லை?
சைவ சமயாச்சாரிகளை ஏன் கும்பிடவில்லை?
பார்ப்பனர்கள் தமிழரானால் – திராவிடர்களானால் ஓட்டல்களில் தமிழர்கள் எல்லோரும் வேற்றுமை இன்றி ஒன்றாக அமர்ந்து சிற்றுண்டியருந்தும்போது பார்ப்பனர்கள் மட்டும் தனியிடத்திலிருந்து உண்பதேன்?
பார்ப்பனர்கள் தமிழரானால் தமிழ் நூல்களென்றோ அவர்களுக்கு முதல் நூல்களாக இருக்க வேண்டும். வேதத்தை அவர்கள் முதல் நூலாகவும் ஆதாரமாகவும் கொள்வதேன்?

பார்ப்பனர்கள் தமிழரானால் சமஸ்கிருதத்திற்கு அவர்கள் உயர்வு கற்பிப்பதேன்?
தமிழ் நூல்களையெல்லாம் வட மொழியிலிருந்து மொழிபெயர்க்க பட்டவைகளே! என்று புனைந்து கூறுவது ஏன்?
பார்ப்பனர்கள் தமிழர்களானால் அவர்களுக்கு மட்டும் சமஸ்கிருதப் பள்ளிகளை ஸ்தாபித்திருப்பதேன்?
அப்பள்ளிகளில் தமிழர்கட்கு அனுமதி அளியாததேன்?
வேதமோதத் தமிழர்களுக்கு உரிமையில்லை எனக் கூறுவதேன்?

பார்ப்பனர்கள் தமிழர்களானால் சமஸ்கிருத மந்திரஞ் சொல்லி கலியாண, இழவுச் சடங்குகள் நடத்துவதேன்?
பார்ப்பனர்கள் தமிழரானால் தமிழர்கள் அநுஷ்டிக்காத பல வகை நோன்புகளையும், சடங்குகளையும் பார்ப்பனர்கள் மட்டும் அநுஷ்டிப்பதேன்?
இப்பொழுதும் தமிழர்களுடன் கலக்காமல் தனித்து வாழ்ந்து வருவதேன்?
தமிழர் பார்த்தால் திருஷ்டி, தோஷம் எனக் கூறி பார்ப்பனர்கள் மறைவிடங்களில் உண்பதேன்?
இவ்வண்ணம் கிரியாம்சையில் தாம் அந்நியர் என்று காட்டிக் கொள்ளும் கூட்டத்தார் வாய்ப்பேச்சில் மட்டும் நாமும் தமிழெரென கூறினால் யாராவது லட்சியம் செய்வார்களா?

பார்ப்பனர்கள் மெய்யாலுமே தமிழரானால் நடை உடை பாவனைகளில் அவர்கள் தமிழராக வேண்டும். முதலில் பூணூலை அறுத்தெறிய வேண்டும். தமிழ் நூல்களையே தமது முதல் நூல்களாக கொள்ள வேண்டும்.
தமிழ் மொழியே தன்னுடைய குலமொழி – கோத்திர மொழியென ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும். சமஸ்கிருதம் தமிழை விட உயர்ந்தது என்ற தப்பெண்ணெத்தை விட வேண்டும்.
நடை உடை பாவனைகளால், பழக்கவழக்கங்களால் – மதாசராங்களால், அந்நியர் என்று காட்டிக் கொள்ளும் பார்ப்பனர்கள் விவாதத்துக்காக தமிழர் எனக் கூறிக் கொள்வது சுத்த அசட்டுத்தனமாகும்.
– தந்தை பெரியார், (22-01-1939)
நன்றி : (பன்னீர்செல்வம் – சமூக வலைதளப் பதிவு)

தமிழ் உரைநடை வளர்ச்சியில் கிறித்தவம் (முதல் தமிழ் அச்சு நூல்)

 

விடுதலை ஞாயிறு மலர்

Published February 24, 2024

தமிழ் மொழி உலகின் மிகப் பழைமையான மொழிகளுள் ஒன்று.உலகில் ‘செம்மொழி’ என்னும் சிறப்பினைப் பெற்ற தேர்ந்த மொழிகளுள் ஒன்றாக தமிழும் போற்றப்படுகிறது.
உலகின் செம்மொழிகள் என்ற நிலையில் கிரேக்கம், சமஸ்கிருதம், இலத்தீன், பாரசீகம், அரபு, எபிரேயம், சீனம், தமிழ் ஆகிய எட்டு மொழிகள் மட்டுமே இதுவரை உள்ளன.
ஒரு மொழியின் இலக்கியங்களின் வளமையை அடிப்படையாகக் கொண்டே செம்மொழி என்னும் சிறப்பினை ஒரு மொழி அடைவதாகக் கூறுகின்றனர்.
தமிழ் மொழியின் தோற்ற காலகட்டத்தை மிகச் சரியாக கணித்துக் கூற இயலாத போதும் சில குறிப்புகளினடிப்படையில் சுமார் பத்தாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய மொழியாக ஏற்கப்படுகிறது.

christian tamil பல்வேறு இலக்கியங்கள், இலக்கணங்கள், நிகண்டுகள், உரைகள், மருத்துவம், கணிதம், வானவியல், வரலாறுகள், பூகோளம் போன்ற கருத்துக்களையுடைய நூல்கள் மிகுந்த மொழி, தமிழ்.
கி.பி.16ஆம் நூற்றாண்டு வரை இவையனைத்தும் செய்யுள் நடையில் இலக்கண மரபுகளோடு மட்டுமே இருந்துவந்த நிலையில் மொழியறிவில் முழுத் தேர்ச்சிப் பெறாதோரால் எளிதாக அறிந்து கொள்ள இயலாத நிலையிலேயே செய்யுள் வடிவிலான படைப்புகள் குவிந்து கிடந்தன. அச்சகங்கள் வரும்முன்னமே அவற்றுள் பெரும்பாலானவை பனையோலைகளில் எழுதப்பட்டு ஏடுகளாக இருந்தன.
இவ்வாறு வெகு காலமாக இலக்கணத்தின் தளைகளுக்குள் கட்டுண்டு கிடந்த நம் தமிழ் மொழி பதினாறாம் நூற்றாண்டிலிருந்து மெல்ல உரைநடை என்னும் தேரினில் வலம்வர தொடங்கியது.
ஆம்… மக்கள் பேசும் மொழிநடைக்கும் செய்யுள் நடைக்கும் இடையே மிகுந்திருந்த வேறுபாடுகளை உரைநடை வடிவம் தகர்த்தது.
உரைநடை வடிவம் என்பது பேச்சு மொழி­யிலேயே எழுதுவதென்ற நிலையில் இருந்தது. இதனால் உரைநடை வடிவத்தை வெறும் எண்ணும் எழுத்தும் கற்ற பாமரர்களாலும் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

ஆனால் ஒரு குறிப்பிட்ட மொழி பேசும் மக்களிடையேயும் எண்ணற்ற வட்டார வழக்குகள் மொழிச் சார்ந்து இருந்ததை கருத்தில் கொள்ள வேண்டியதிருந்ததால் எழுத்து நடைக்கென்றே உரைநடை வடிவத்தில் பொது நடையொன்று இருக்க வேண்டிய அவசியம் ஏற்பட்டது.
இந்நிலையை தமிழ் மொழி அடைய ஆரம்பகால உரைநடை வளர்ச்சியில் பலதரப்பட்ட குழப்பங்கள் எழுந்தன.
இதற்கிடையே உரைநடை வடிவத்தை ஏற்க விரும்பாத செய்யுள்நடை விரும்பிகளால் எழுத்துலகில் எதிர்ப்புகளாக கண்டனங்களும் அதுசார்ந்த ஏளனப் படைப்புகளும்கூட எழுந்தன.இருப்பினும் அதிகபட்ச மக்களின் உரைநடைவடிவ விருப்பம் மற்றும் அதன் எளிமையால் குறுகியகாலத்தில் உரைநடை வடிவமே வெற்றி பெற்றது. இம்முறையை முதலில் தமிழில் அறிமுகம் செய்யத் துணிந்தவர்கள் அய்ரோப்பிய கிறித்தவ சமயப் பரப்புனர்கள் (மிஷனெரிகள்). அதற்கு முன்பே சில நூல்களுக்கான உரைகள் நமது ஆன்றோர்களால் எழுதப்பட்டிருப்பினும் அந்த உரைகளும் மீண்டும் மீண்டும் பலரால் அவ்வப்போது எளிமையாக்கப்படுமளவில் தான் இருந்து வந்திருக்கின்றன.
இந்நிலையில் சமயக் கருத்துக்களை மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்கும் நோக்கத்தோடு இந்தியாவிற்கு வந்திருந்த இவர்கள் அதற்கான முயற்சிகளில் ஈடுபட்டனர். அவர்களுக்கு அதற்குப் பெருந்தடையாக இருந்தது மொழி. பேச்சு மொழியை கற்கவே கடினமாக உணர்ந்த அவர்களால் செய்யுள் நடையைக் கற்பது சாத்தியமற்றதாக உணர்ந்தனர்.

அதேநேரம் அய்ரோப்பிய நாடுகளில் எழுத்து வடிவத்திற்கும் பேச்சுவடிவத்திற்கும் வேறுபாடற்ற உரைநடைவடிவமே நடைமுறையில் இருந்து வந்தது. உரைநடை வடிவில் தான் அவர்களது கல்விமுறையும் இருந்தது. இதனாலேயே தங்களது நாட்டினர் எளிதில் கற்கவும் உலகச் செய்திகளை எளிதில் அறிந்து அறிவைப் பெருக்கிக் கொள்ளவும் முடிந்ததையும் நன்கு அறிந்திருந்தனர்.
இந்தியாவில் ஒரு குறிப்பிட்ட பிரிவினர் மட்டுமே கல்வி கற்று அவர்களது அறிவை மேம்படுத்திக் கொண்டு மற்றவர்களை அறியாமைகளுக்குள்ளேயே வைத்திருப்பதை கண்டு வியந்தனர். எனவே அந்நிலையைக் களைய, எழுத்துமொழியை அனைவருக்கும் பொதுவாக்கும் தீவிர முயற்சியில் இறங்கினர்.
இந்நிலையில் தான் இயேசுசபை பாதிரிமார்கள் சமயப்பணிகளுக்கென்று 16 ஆம் நூற்றாண்டில் (1550 – அம்பலக்காடு) அச்சு இயந்திரத்தை கொண்டு வந்தனர் . அங்கு 1578ஆம் ஆண்டு முதன்முதலாக ‘தம்பிரான் வணக்கம்’ என்னும் தமிழ் உரைநடை நூல் அச்சிடப்பட்டது. இதுவே இந்திய மொழிகளில் வெளிவந்த முதல் தமிழ் அச்சு நூல் (மா.சு . சம்பந்தன், அச்சும் பதிப்பும் – 53).
இதனைத் தொடர்ந்து 1579இல் ‘கிறிசித்தியாணி வணக்கம்’ என்ற நூலும் 1586இல் ‘அடியார் வரலாறு’ என்ற நூலும் வெளியாகின. இந்நூல்களை அண்ட்ரிக் அடிகளார் என்ற பாதிரியார் வெளியிட்டார்.

அதன்பிறகு ராபர்ட் டி நோபிளி, வீரமாமுனிவர் போன்றோர் உரைநடையில் பல நூல்களை எழுதினர். அவற்றுள் வீரமாமுனிவர் எழுதிய சதுரகராதி (தமிழ் – தமிழ்) தமிழில் வெளிவந்த முதல் தமிழ் அகராதியாகும். இது செய்யுள் நடையிலிருந்த சொற்களைப் பேச்சு வழக்கிலுள்ள சொல்லாகப் புரிந்து கொள்ள ஏதுவாக இருந்தது.
ஆனாலும் இந்நூல்கள் அனைத்து மக்களிடமும் சென்று சேர்ந்ததாகக் கூற முடியாது. இவை சமயப்பணியாளர்களுக்கான நூல்களாகவே இருந்தன.
அக்காலச் சூழலில் பெரும்பாலான பொதுமக்கள் கல்வியறிவும் வாசிக்கும் பழக்கமும் அற்றவர்களாக இருந்ததும் அதற்கு ஒரு காரணம்.

18ஆம் நூற்றாண்டில் சீர்திருத்தக் (Protestant) கிறித்தவ மிஷனெரிகளின் வரவால்தான் உரைநடை வடிவம் தமிழில் வளரத் தொடங்கியது. சீகன்பால்க் என்ற ஜெர்மன் நாட்டு மிஷனெரி (1706) தஞ்சைக்கு அருகிலுள்ள தரங்கம்பாடியில் அச்சுக் கூடம் அமைத்து பொதுமக்களின் பயன்பாட்டிற்கான புத்தகங்களை அச்சிட்டு வாசிப்பை அனைவரும் விரும்பச் செய்தார். அதன் பிறகே தமிழ் மெல்ல மெல்ல பனையோலைகளிலிருந்து வெளியேறி அச்சேறி அமர்ந்தது.
ஆனால், 19ஆம் நூற்றாண்டில் தான் தமிழ் உரைநடை வடிவம் மிக வேகமான வளர்ச்சியடைந்து. ஆண்டி முதல் அரசன் வரை தமிழ் எழுத்துக்களை விழிகளால் தீண்டி மனத்தால் முத்தமிட்டனர். கருத்துப் பரிமாற்றங்களும் தொலைதூரச் செய்திகளும் அறிவியல் கண்ணோட்டங்களும், சமய நெறிமுறைகளும் மக்களின் மனக்கதவுகளை உடைத்துக் கொண்டு அறி­விற்குள் புகுந்தன.!

இதற்கு முதன்மையான காரணம் அனைத்துத்தரப்பு மக்களாலும், கல்வியின் பயன்பாடு உணரப்பட்டு கல்வியைப் பெற விளைந்ததுதான். அதற்கு கிறித்தவ சமயப்பரப்புனர்கள் அதிக அளவில் உந்துதலாக இருந்திருக்கின்றனர். அவர்கள் கல்விக் கூடங்களை ஏற்படுத்தி ஜாதி மத பேதமின்றி அனைவருக்குள்ளும் கல்வியை புகுத்தினர். எனவே அதற்கான அச்சு நூல்கள் அதிகளவில் அச்சிடப்பட வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.
மிஷனெரிமார்கள் சமயப் பணிகளோடு கல்விப்பணியில் தீவிரமாக இறங்கினர். அதுவும் ஏனோ தானோவென்று வெறுமனே எண்ணையும் எழுத்தையும் மட்டுமே கற்பிக்க விரும்பாமல்,தங்களது அய்ரோப்பிய முறை கல்வியை அப்படியே வழங்கிட முயன்றனர். இந்தியர்கள் முழுமையான கல்வியறிவைப் பெற்று அறிவில் சிறக்க வேண்டும் என்ற முனைப்போடு செயல்பட்டனர்.

எனவே மொழிப்பாடத்தோடு, கணிதம், மற்றும் பூகோள நூல், நாட்டு வரலாறு, உலக வரலாறு, உடலியல் நூல், விலங்குகள், தாவரங்கள் குறித்த நூல்கள் போன்ற அறிவியல் நூல்களையும் கற்பித்தனர். இதற்கான உரைநடை நூல்களையும் அவர்களே எழுதி அச்சிட்டனர். ஏற்கெனவே தமிழில் இருந்த உண்மைக்குப் புறம்பான கற்பனைக் கதைகளை உடையதாக இருந்தனவற்றை சுட்டிக்காட்டி மெய்யறிவைப் புகுத்த விளைந்தனர்.
உண்மையான அறிவியல் நூல்களைக் கற்றுத் தேர்ந்த அய்ரோப்பிய மிஷனெரிகளுக்கு இது வியப்பை ஏற்படுத்தினாலும் உண்மையை நம்மவர்களுக்குள் புகுத்த அவர்கள் தயங்கியதில்லை. இந்த அறியாமையகற்றும் பணிகளுக்கு உரைநடையின் துணை அவர்களுக்கு பேருதவியாக இருந்தது.
1818இல் மிஷனெரி ரேனியஸ் ஏற்படுத்திய ‘துண்டுப் பிரசுரம் மற்றும் சமய நூல்கள் சங்கம்’ (Madras Tract and Religious Book Society) என்ற நிறுவனத்தின் மூலம் துண்டுத் தாள்களில் சமயக் கருத்துக்கள் மட்டுமல்லாமல் விழிப்புணர்வு தகவல்களும் அச்சிடப்பட்டு பொதுமக்களுக்கு இலவசமாக வழங்கச் செய்ததால் அச்செழுத்துக்களை அறிமுகம் செய்ததோடு வாசிக்கும் ஆர்வத்தையும் கல்வியின் மீது நாட்டத்தையும் பரவலாக ஏற்படுத்தியது.

கல்வி அய்ரோப்பியர்களால் பொதுவுடமையாகி­யிருந்த அதே காலகட்டத்தில் இந்த உரைநடை வடிவிலான துண்டுப் பிரதிகள் மக்கள் மனதில் அதிகளவில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது எனலாம். இச்சங்கத்தின் மூலம் தான் 1831ஆம் ஆண்டு ‘தமிழ்த் தாள்’ (Tamil Magazine) என்னும் உரை நடைவடிவிலான முதல் மாத இதழ் சென்னையில் வெளியிடப்பட்டதாக மயிலை வேங்கடசாமி குறிப்பிட்டுள்ளார் (கிறிஸ்தவமும் தமிழும்-44).
ரேனியஸ் மிஷனெரி கல்வியறிவு இல்லாத மக்களுக்கு இந்தத் துண்டுப் பிரதிகளை வாசித்துக் காட்டவும் தான் பயிற்றுவித்த மாணவர்களைக் கிராமங்களுக்குள் அனுப்பி சிறந்த கருத்துக்களை உற்று கவனிக்கும் மனப்பான்மையை ஏற்படுத்தினார். இதன் மூலம் மக்கள் தாங்களாகவே வாசிக்க வேண்டும் என்ற உந்துதலையடைந்திருக்க வேண்டும் என்பதில் அய்யமில்லை.

தமிழ் உரைநடை வடிவை செம்மைப் படுத்தியதிலும் கிறித்தவ மிஷனெரிகளின் பங்கே முதன்மையானது. ரேனியஸ் தான் உரைநடை வடிவத் தமிழில் முதன் முதலாக வார்த்தைகளுக்கு இடையில் இடைவெளி விட்டு எழுதும் பழக்கத்தை கொண்டுவந்தவர். (சிட்னி சுதந்திரன், பரிசுத்த வேதாகமம் ஒரு வரலாற்று கண்ணோட்டம்- 39) . மேலும் இவரே முதன் முதலாகத் தமிழில் நிறுத்தற் குறியீடுகளைப் பயன்படுத்தியவர் (த.எஸ்தர் நான்சி பியூலா. தமிழில் விவிலிய மொழிப் பெயர்ப்புகள் ஓர் ஒப்பாய்வு-164)

இவருக்குப் பிறகு வந்த மிஷனெரிகளும் தமிழை பொதுமைப் படுத்தும் பணிகளை அதிக அளவில் மேற்கொண்டதனால் தான் இன்று உரைநடை வடிவில் உள்ளத்தில் தோன்றுவதையெல்லாம் முறைப்படுத்தி எழுத்துக்களாக்கி படைப்புக்களை தமிழ்க்கடலில் துளிகளாக்கிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.
பிற மொழிகளின் உயர்ந்த படைப்புகளையும் எளிதில் உரைநடையாக்கம் செய்து கருத்துக்களை உடனுக்குடன் பெற முடிகிறது.
கிறித்தவ புனிதநூலான விவிலியம் இந்திய மொழிகளிலேயே தமிழில் தான் முதன்முதலில் மொழிபெயர்ப்பு செய்யப்பட்டது என்பதும் குறிப்பிடத் தக்கதாகும். இம்மொழிபெயர்ப்பு பணியினால் தமிழ் உரைநடை வடிவம் அதிக அளவில் மெருகேறியது. தமிழில் கலந்து எழுதப்பட்ட வடமொழிச் சொற்களை நீக்கி அதற்கு இணையான தமிழ் சொற்களை பயன்படுத்தியும் புதிய சமயச் சொற்களை உருவாக்கியும் சந்திப் பிழைகளின்றியும் எழுதக் கற்பித்து தமிழின் செழுமையை மேலும் மேலும் வளமையாக்கினர்.

அதிலும் 1838இல் இந்தியாவிற்கு சமயப் பணிக்கென்று வந்திறங்கிய ‘கால்டுவெல்’ என்னும் பேராளுமை தமிழ் மொழிக்குக் கிடைத்த மாபெரும் கொடை. இவர் தமிழ் என்பது திராவிடம் என்ற ஒரு மொழிக் குடும்பத்தின் தாய் என்றும், சம்ஸ்கிருதத்தின் வேரிலிருந்து அது முற்றிலும் வேறுபட்டதென்றும், சம்ஸ்கிருதத்தின் உறவின்றியே அது தனித்தியங்கும் திறனைப் பெற்றுள்ளதென்றும் ஒப்பீட்டாய்ந்து கூறியதை அறிவுலகம் அறிந்து மதித்தது. கால்டுவெல்லின் ‘திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணம்’ என்ற நூல் 1856இல் இங்கிலாந்தில் வெளிடப்பட்ட பின்னர்தான் தமிழ் மொழி, செம்மொழி என்னும் மாபெரும் தகுதிக்கான தொடக்கப்பாதையைப் பெற்றது.
தமிழ் உரைநடை வடிவத்தைத் தொடங்கியும் வளர்த்தும் மங்காப் புகழடையச் செய்த கிறித்தவச் சமயப்பணியாளர்களின் மொழிப்பற்றை இன்றைய தலைமுறையினரும் தொடர்ந்து செழுமையாக்க வேண்டியது அவசியம்.
நன்றி : “உங்கள் நூலகம்” – டிசம்பர் 2023

தமிழ்நாடு நாள் எது?

விடுதலை நாளேடு, 

Published July 22, 2023

த.மு.யாழ்திலீபன்

தமிழ்நாடு சட்டமன்றதில் ‘’தமிழ்நாடு’’ என்று பெயர் சூட்டப்பட்ட அந்நாள் (18.7.1967) வரலாற்றில் போற்றத்தகுந்த பொன்னாளாகும். ‘’தமிழ்நாடு’’ – என்று முதலமைச்சர் அண்ணா முன்மொழிய, உறுப்பினர்கள் அனைவரும் ‘’வாழ்க’’ என்று மும்முறை வாழ்த்தொலியை எழுப்பினர். ‘’தமிழ்நாடு’’ என்று பெயர் சூட்டப்பட்ட ஜூலை 18அய் தமிழ்நாடு நாளாகக் கொண்டாடுவதுதான் வரலாற்று ரீதியாக பொருத்தமானதாக இருக்க முடியும்.

தற்போது ஜூலை 18ஆம் தேதியைத் தமிழ்நாடு நாளாக இனி கொண்டாட அரசாணை 2022இல் வெளியிட்டிருக்கிறார் முதலமைச்சர் மு.க.ஸ்டாலின் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

நவம்பர் 1 மொழிவாரி மாநிலம் பிரிக்கப்பட்ட நாள். இதற்காகப் போராடிய, எல்லை மீட்ட அத்துணை தியாகிகளையும், நினைவு கூருவோம் – வீரவணக்கம் செலுத்துவோம். 

இந்திய நாடு சுதந்திரம் பெற்ற பிறகு நாடு முழுவதும் எழுந்த போராட்டங்களைத் தொடர்ந்து 1956 நவம்பர் 1ஆம் தேதி மொழிவாரி மாநிலங்கள் உருவாக்கப்பட்டன. இதனால் ஒன்பது மாநிலங்களாக இருந்த இந்தியா, 14 மாநிலங்களாகவும் 6 யூனியன் பிரதேசங்களாகவும் பிரிக்கப்பட்டது. அதுவரையில், சென்னை மாகாணத்துக்குள் இருந்த தெலுங்கு, கன்னடம், மலையாளம் பேசும் மக்கள் பெரும்பான்மையாக இருந்த பகுதிகள் தனித்தனியாக பிரிக்கப்பட்டு அம்மொழிகள் பேசும் மக்கள் வசித்த பிற நிலப்பகுதிகளோடு இணைக்கப்பட்டு ஆந்திரப்பிரதேசம், கருநாடகம், கேரளம் என்ற மாநிலங்கள் உருவாயின. தமிழ்பேசும் மக்கள் பெரும்பான்மையாக இருந்த பகுதி மெட்ராஸ்  மாகாணமாகவே நீடித்தது. 

இந்த நிலையில், “மெட்ராஸ் ஸ்டேட்டிலிருந்து பிறமொழி பேசும் பகுதிகள் பிரிந்து சென்ற நவம்பர் 1ஆம் தேதி தமிழ்நாடு நாளாகக் கொண்டாடப்படும்“ என 2019இல் அதிமுக அரசு அறிவித்தது.

பல்வேறு அரசியல் கட்சியினர், தமிழ் உணர்வாளர்கள், தமிழ் அறிஞர்கள் நவம்பர் 1ஆம் தேதி எல்லை பிரிந்ததையொட்டி எல்லைப் போராட்டத்தை நினைவுகூரும் நாளாகத்தான் அமையுமே தவிர, தமிழ்நாடு நாளாகக் கொண்டாடுவது பொருத்தமாக இருக்காது என்றும், மெட்ராஸ் மாகாணம் என்று இருந்ததை மாற்றி அண்ணாவால் 1967ஆம் ஆண்டு ஜூலை 18ஆம் தேதி சட்டமன்றத்தில் தீர்மானம் நிறைவேற்றி, தமிழ்நாடு என்று பெயரிடப்பட்ட அந்த நாள்தான் தமிழ்நாடு நாளாகக் கொண்டாடப்பட வேண்டும் என்றும், தொடர்ந்து வலியுறுத்தி வந்தனர்.

ஆட்சி மாறிய பிறகு, தற்போது ஜூலை 18ஆம் தேதியைத் தமிழ்நாடு நாளாக இனி கொண்டாட அரசாணை 2022இல் வெளியிட்டிருக்கிறார் முதலமைச்சர் மு.க.ஸ்டாலின்.

1956, நவம்பர் 1ஆம் தேதி முதல், மொழிவாரி மாநிலங்கள் செயல்படும் என்ற அறிவிப்பு நடைமுறைக்கு வந்தது. மற்ற மாநிலங்களுக்கு அவர்கள் விரும்பிய பெயரே சூட்டப்பட்ட நிலையில் தமிழ்நாட்டுக்கு மட்டும் ‘மதராஸ்’ என்ற பெயரே தொடரும் என அறிவித்தது ஒன்றிய அரசு. ராஜாஜியின் ஹிந்தித் திணிப்பை எதிர்த்து திராவிடர் கழகத்தின் தமிழர் பெரும் படை சென்னையை அடைந்த நாளில் 1938இல் திருவல்லிக்கேணி கடற்கரையில் தந்தை பெரியார் அவர்களால் எழுச்சிமிகு பொதுக்கூட்டத்தில் முழங்கப்பட்ட முதல் குரல்தான் ‘’தமிழ்நாடு தமிழருக்கே!’’ என்பதாகும். 

தமிழ்நாட்டிற்கு ‘தமிழ்நாடு’ என்று பெயர் சூட்டவேண்டும் என்று 1955 அக்டோபரில் தந்தை பெரியார் கோரிக்கை விடுத்தார். ‘மெட்ராஸ் ஸ்டேட்’ என்பதை மாற்றி ‘தமிழ்நாடு’ எனப் பெயர் சூட்ட வேண்டும் என்பது உள்ளிட்ட சில கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தி, விருதுநகரைச் சேர்ந்த சங்கரலிங்கனார் 1956, ஜூலை 27ஆம் தேதி பட்டினிப் போராட்டத்தைத் தொடங்கி, 76 நாள் போராட்டத்துக்குப் பிறகு உயிரிழந்தார். சங்கரலிங்கனாரின் மறைவு இந்தப் போராட்டத்துக்குப் புதிய உத்வேகத்தை அளித்தது. 

தமிழ்நாடு பெயர் மாற்றம் பற்றி ‘விடுதலை’யில் தொடர்ந்து தந்தை பெரியார் அறிக்கைகள், தலையங்கங்கள் மூலம் வற்புறுத்தியே வந்தார்.  1957இல் திமுக முதன்முறையாகச் சட்டமன்றத்துக்குள் நுழைந்தபோதே ‘மெட்ராஸ் ஸ்டேட்’ என்பது ‘தமிழ்நாடு’ எனப் பெயர் மாற்றப்பட வேண்டும் என்ற தீர்மானத்தோடுதான் நுழைந்தது. 

1957, மே 7ஆம் தேதி வாக்கெடுப்புக்கு வந்த திமுக-வின் தீர்மானத்துக்கு 42 பேர் ஆதரவாகவும், 127 பேர் எதிராகவும் வாக்களித்ததை அடுத்து அந்தத் தீர்மானம் தோல்வியடைந்தது. அதன் பிறகு 1961, ஜனவரியில் சோஷலிஸ்ட் கட்சியின் உறுப்பினர் பி.சின்னத்துரை ‘மெட்ராஸ் ஸ்டேட்’ என்பதை ‘தமிழ்நாடு’ எனப் பெயர் மாற்ற வேண்டுமெனத் தீர்மானம் கொண்டு வந்தபோது, அப்போதைய முதலமைச்சர் காமராஜர் அந்த விவாதத்தைப் பிப்ரவரி வரை ஒத்தி வைத்தார். அதையடுத்து, திமுக உள்ளிட்ட எதிர்க்கட்சிகள் சட்டமன்றத்தைத் தொடர்ந்து மூன்று நாள்கள் புறக்கணித்தன. அதன் பிறகு நிர்வாகக் கடிதங்களில் மட்டும் ‘மெட்ராஸ் ஸ்டேட்’ என்பதற்கு பதிலாக ‘தமிழ்நாடு’ எனக் குறிப்பிட காமராஜர் ஒப்புக்கொண்டார். 

1961இல் ஒன்றுபட்ட மேற்கு வங்க இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மாநிலங்களவை உறுப்பினர் பூபேஷ் குப்தாவும், 1964இல் திமுக உறுப்பினர் இராம.அரங்கண்ணலும் ‘மெட்ராஸ் ஸ்டேட்’ விவகாரம் குறித்து மாநிலங்களவையில் கொண்டு வந்த தீர்மானங்கள் தோற்கடிக்கப்பட்டன.

அதன் பிறகு ‘’தி.மு.கழக ஆட்சி அண்ணா தலைமையில் அமைந்ததன் விளைவாகவே 18.7.1967இல் முதலமைச்சர் அண்ணாவே தனித் தீர்மானம் கொண்டு வந்து, அதை சட்டமாக்கினார் – ஒருமனதாக அச்சட்டம் நிறைவேறியது. 

தமிழ்நாடு சட்டமன்றதில் ‘’தமிழ்நாடு’’ என்று பெயர் சூட்டப்பட்ட அந்நாள் (18.7.1967) வரலாற்றில் போற்றத்தகுந்த பொன்னாளாகும். “தமிழ்நாடு” – என்று முதலமைச்சர் அண்ணா முன்மொழிய, உறுப்பினர்கள் அனைவரும் ‘’வாழ்க’’ என்று மும்முறை வாழ்த்தொலியை எழுப்பினர். ‘’தமிழ்நாடு’’ என்று பெயர் சூட்டப்பட்ட ஜூலை 18அய் தமிழ்நாடு நாளாகக் கொண்டாடுவதுதான் வரலாற்று ரீதியாக பொருத்தமானதாக இருக்க முடியும்.

தமிழ்நாடு உருவான நாள் என்று, இந்திய ஒன்றியத்தில் இருந்து மதராஸ் மாகாணம் பிரிந்ததை கொண்டாடுவது என்பது பொருந்தாது. அது தெளிவாக தெரிந்தும் கூட எதற்காக மொழிவாரியாக மற்ற மாநிலங்கள் பிரிக்கபட்ட நாளை தமிழ்நாடு நாளாக கொண்டவேண்டும் என்கிறவர்களின் எண்ணம் இதுவாகத்தான் இருக்க முடியும். இங்கே தமிழ்நாடு அண்ணா அவர்களால் தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட ஜூலை 18அய் கொண்டாடினால், அதற்கு முதலில் பெயர் வைக்கச் சொன்னது தந்தை பெரியார் என்றும், அந்த கோரிக்கைக்காக உயிர்நீத்தவர் சங்கரலிங்கனார் என்றும், அந்தக் கோரிக்கையை நிறைவேற்றி தமிழ்நாடு என்று  பெயரை சூட்டிய பேரறிஞர் அண்ணாவின் உழைப்பு இளம் தலைமுறைக்கு புலப்பட்டுவிடும் என்பதற்காகவே, அடுத்த தலைமுறையிடம் இந்த வரலாற்றை தெரியப்படுத்தாமல், இருட்டடிப்பு செய்கிற வேலையை இன்றைய தமிழ் தேசியவாதிகளாலும், திட்டமிட்டு நவம்பர் 1ஆம் நாளை கொண்டாடப்படுவதென்பது நடக்கிறது. 

இச்செயல் முற்றிலும் பெரியார், அண்ணா, திராவிடர் இயக்கத்தின் மீதான வெறுப்பே தவிர வேறு எதும் இல்லை. 

தந்தை பெரியாரையும், அறிஞர் அண்ணாவையும் திராவிட இயக்கத்தவர் என்று தவிர்த்து விட்டாலும் கூட, சங்கரலிங்கனார் தியாகத்தை அவர்கள் எப்போதும் நினைவு கூர்ந்து கொண்டே இருப்பார்கள். ஏனென்றால் அவர் திராவிட இயக்கத்தவர் இல்லை என்ற ஒரே காரணத்திற்காக, ஒருவேளை சங்கரலிங்கனார் திராவிட இயக்கத்தவராக இருந்திருந்தால், அவரையும் அலட்சியப்படுத்தி  அவரையும் கைவிட்டு இருப்பார்கள். நல்ல வாய்ப்பாக சங்கரலிங்கனார் காங்கிரஸ் கட்சிக்காரராக இருந்து விட்டார். 

பெரியாரோடும் அண்ணாவோடும் திராவிட இயக்கத்தில் இருந்திருந்தால் இன்றைக்கு சங்கரலிங்கனாரின் நிலைமை என்னவாகி இருக்கும்?

கேரளாவில்,  மாநிலங்கள் பிரிக்கபட்ட  நவம்பர் 1 ஆம் தேதியை “கேரள பிறவி தினம்“ என்ற பெயரில் கொண்டாடுகின்றனர். 

கருநாடகத்தில், ‘ராஜ்யோத்ஸவம் நாள்’ எனக் கொண்டாடுகிறார்கள். 

திமுக இந்த நாளை ‘எல்லைப் போராட்ட தியாகிகள் நாள்’ என்றே கடைப்பிடித்து வருகிறது. தமிழ்நாடு போன்று மற்ற மாநிலங்களிலும் மெட்ராஸ் ஸ்டேட் என்பது இருந்து, அப்பெயரை மாற்ற தனிப்பெயர் சூட்டபட்டிருந்தால் அந்த நாளைத்தான் மாநில நாளாக கொண்டாடி இருப்பார்களே தவிர, அவர்கள் மாநிலத்தில் இருந்து பிற பகுதிகள் பிரிந்த நாளை, மாநிலத்தில் இருந்து பகுதிகள் பிரிந்த (அ) இழந்த  நாளாகத்தான் ஏற்றுக்கொண்டிருக்க முடியும். ஆனால் நமது பகுதிகள் இழந்த  நாளை “ தமிழ்நாடு நாள் “ என்று கொண்டாடினால், பிறகு போராடி பெயர் சூட்டிய நாளை என்னவென்று கொண்டாடுவது ? பெயர் சூட்டிய நாளை கொண்டாட மனம் வரதாதற்கு காரணம் அது திராவிட முன்னேற்ற கழகம் செய்தது, அண்ணா செய்தார் என்பது தான் – அரசியல் ரீதியான ஒரே பிரச்சினை. 

தமிழ்நாட்டிற்கு கிடைக்க வேண்டிய பல பகுதிகளை இழந்தாலும் நாமும் மொழிவாரியாக மாநிலம் பிரிக்கபட்ட நாளை வரவேற்கிறோம். கொண்டாடுகிறோம். நீண்ட வரலாறு கொண்ட தமிழ்நாட்டின் உண்மையை அறிஞர் அண்ணாவின் உழைப்பை மறைக்க வேண்டும் என்பதற்காக மட்டுமே கொண்டாடப்படுகிற நாளாக போலி தமிழ் தேசியவாதிகளுக்கும், பெரியாரை ஏற்கிறோம் ஆனால் திராவிடத்தை ஏற்க மாட்டோம் என்கிற, இயக்கங்களுக்கும்தான் நவம்பர் 1 தமிழ்நாடு நாள் உகந்த நாளாக உள்ளது. 

1956 நவம்பர் 1 மெட்ராஸிலிருந்து பிற பகுதிகள் பிரிந்த போது தமிழ்தேசியர்களின் தந்தை என்று ம.பொ.சி.யை சொல்லிக்கொள்ளும் தமிழ்தேசிய கட்சிகளும், இயக்கங்களுக்கும் கூட ம.பொ.சி என்ன சொன்னார் என்பதை அறிதல் நன்று.  ம.பொ.சி நவம்பர் 1அய்  “தமிழரசு நாளாக” கொண்டாடுங்கள் என்று தானே சொன்னார். தமிழரசு நாள் என்றுதான் கொண்டாடினார்கள் அன்றைய தமிழ்தேசியவாதிகள். ஆனால் இன்று வம்படியாக தமிழ்நாடு நாள் நவம்பர் 1 தான் என்று கொண்டாடுவது ஏன் என்று புரிந்தால் சரி. மேலும் 1956 நவம்பர் 1இல் தமிழ்நாடு என்று பெயரும் சூட்டபடவில்லை, அதனால் தான் ம.பொ.சி அவர்களும் தமிழரசு நாள் என்றுதான் சொன்னாரே தவிர தமிழ்நாடு நாள் என்று சொல்லவில்லை. மொழிவாரி மாநிலம் பிரிக்கப்பட்டபோது தமிழ்நாடு என்ற பெயர் முன்பே இருந்திருந்து, பிரிந்திருந்தால் தமிழ்நாடு நாள் என்றுதானே நாமும் கொண்டாடி இருப்போம். மாநிலம் பிரிக்கும் போது தமிழ்நாட்டிற்கு மெட்ராஸ் ஸ்டேட் என்று தான் பெயர். தமிழ்நாடு பெயர் மாற்ற தீர்மானம்  சட்டமன்றதில் தோற்கடிக்கப்பட்டு, மீண்டும் அண்ணா தீர்மானம்  கொண்டுவந்து நிறைவேற்றிய பின்னர் தானே தமிழ்நாடு.

2019இல் அன்றைய அதிமுக அரசு திமுகவின் சாதனை என்பதால் வீம்புக்கு, பொருந்தாத நவம்பர் 1 தான் தமிழ்நாடு நாள் என்று அறிவித்தது. அதை திராவிட இயக்க எதிர்ப்பாளர்களும், திமுக எதிர்ப்பாளர்களும் பிடித்துக் கொண்டு தொங்குவது எந்த வகையில் நியாயம். 

‘மெட்ராஸ் ஸ்டேட்’டிலிருந்து பிரிந்து ஆந்திரா, கருநாடகா, கேரளா, ஒடிசா மாநிலங்கள் உருவான நாள் நவம்பர் 1.  அன்று மெட்ராஸ் ஸ்டேட் தனது பகுதிகளை இழந்த நாள். இன்றைய வடிவில் அன்று மெட்ராஸ் ஸ்டேட் சுருக்கப்பட்டது. சுருக்கப்பட்டதற்கு அல்லது மெட்ராஸ் ஸ்டேட்டிடமிருந்து பிற மாநிலங்கள் பிரிந்து தனி மெட்ராஸான நாளை “தமிழ்நாடு நாள்” என்று கொண்டாடுவது பொருந்தாது. பல ஆண்டுகளாக இது கொண்டாடப்படவும் இல்லை. வேண்டுமானால்  “மெட்ராஸ் ஸ்டேட் நாள்”  என்று கொண்டாடிக் கொள்ளலாம்.

இதன் அரசியலை உணர்ந்தால் இந்நாளை நாம் கொண்டாடத்தக்கது என்று புரிந்துவிடும். இது தமிழ்நாட்டின் எல்லைப்பரப்பை அபகரித்துக்கொள்ளப்பட்ட சூழ்ச்சி நிறைவேறிய நாள் என்று புரியும்.

தமிழ்நாடு என்று பெயர் வைக்கப்பட்டதில் இருக்கும் அரசியல் சிறப்பு வாய்ந்தது, தியாகம் செறிந்தது, திராவிட அரசியலின் பெயர் சொல்வது, கொண்டாடத்தக்கது. திராவிட அரசியல் ஒவ்வாமையால் வரலாற்றை மாற்றத் துடிக்கும் கும்பல்கள்தான் இந்த வரலாற்று திரிபை கையில் எடுத்துள்ளனர்.  

மெட்ராஸ் ஸ்டேட் பிரிக்கப்பட்டு தனி மெட்ராஸ் ஸ்டேட் உருவானது  நவம்பர் 1ஆம் தேதி. சென்னை மாகாணத்துக்கு, `தமிழ்நாடு’ எனப் பெயர் சூட்டலாம் என்று தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டு பெயர் சூட்டிய  நாள் 1967, ஜூலை 18ஆம் தேதி. பிறகு `தமிழ்நாடு’ என்று 1969, ஜனவரி 14ஆம் தேதி குடியரசுத் தலைவரின் ஒப்புதல் பெற்று சட்டவடிவத்தையும் பெற்றது! எனவே தமிழ்நாடு நாள் என்ற பெயரில் நாம் கொண்டாட வேண்டிய நாள் ஜூலை 18 தான்! 

தாய்க்குத் தலைமகன் பெயர் சூட்டிய திருநாள் அதுதான்! 

திராவிட இயக்கம், தமிழ்நாட்டிற்குத் தமிழ்நாடு என்று அண்ணா அவர்கள்  பெயர் சூட்டிப் பெருமையடைய வைத்த நாள் ஜூலை 18. முதன் முதலாக நம் உறுப்பினர்கள் சட்டமன்றதில் ‘தமிழ்நாடு வாழ்க’ என்று முழங்கிய நாள் ஜூலை 18. சங்கரலிங்கனாரின் கனவு மெய்ப்பட்ட நாள் ஜூலை 18. தந்தை பெரியாரின் தமிழ்நாடு போராட்டத்தை வென்றெடுத்த நாள் ஜூலை 18. 

அதை விடுத்து மெட்ராஸில் இருந்து சில மாநிலங்கள் பிரிக்கப்பட்ட நாளோ அல்லது ஒன்றிய அரசு தமிழ்நாடு என்ற பெயருக்கு ஒப்புதல் அளித்த நாளோ நமக்குப் பெருமை சேர்க்காது என்பதே உண்மை.  நமது உறுப்பினர்கள் முன்மொழிந்து மகிழ்வடைந்த நாளே நம் பெருமைக்குரிய நாளாக கருத முடியும். ஒருபோதும் திராவிடர் இயக்கம்,  திராவிட இயக்கத்தைச் சார்ந்த தலைவர்கள், உழைத்தார்கள் அவர்களின்  முன்முயற்சியால் இவை கிட்டியது என்பதை வரலாற்று ரீதியாக உண்மையில் கூட ஏற்றுக் கொள்ள மனம் இல்லாத கும்பல்கள் தான் இன்றைக்கு தமிழ்நாட்டு இளைஞர்களை, திசை மாற்றிக் கொண்டிருக்கின்றன. 

பெரியாரையும் பெரியாருடைய செயல்பாடுகளையும், அண்ணா உள்ளிட்ட திராவிடர் இயக்கத் தலைவர்களையும் தொடர்ச்சியாக புறக்கணிக்கும் செயலை நேரடியாகவே செய்து வரும் திராவிட ஒவ்வாமை கொண்டவர்களின் அரசியல் இவை. 

திராவிடம், திராவிட அரசியலை எதிர்ப்பது என்பது இன்றைய இளையோர்களின் நேர்மைத்தன்மை என்று நம்பவைத்து வரலாறை தெரியப்படுத்தாமல் வெறும் உணர்ச்சியூட்டும் கதைகளை கொண்டாடும் இடத்திற்கு தமிழ்தேசியம் வந்துள்ளது. 

அண்ணா சட்டம் நிறைவேற்றிய நாள் தான் நமக்கு சிறப்பூட்டும்! தமிழ் உணர்வூட்டும்!! வாழ்க தமிழ்நாடு நாள்! வாழ்க திராவிட அண்ணா!

தை முதல் நாள் – தமிழர் திருநாள் பொங்கல் வாழ்த்து – தந்தை பெரியார்

விடுதலை நாளேடு,

Published January 14, 2024

தீபாவளிப் பண்டிகை ஆரியர் உயர்வுக்கும், திரா விடர் இழிவுக்கும் ஆகவே கற்பிக்கப்பட்டது என்றும், அதைத் திராவிடர் கொண்டாடுவது தன்மானமற்ற இழிசெயல் என்றும், சற்றேறக்குறைய 25 ஆண்டுகளாக சுயமரியாதை இயக்கம் மக்களிடையே செய்துவந்த வேண்டுகோளுக்குத் தன்மானத் தமிழர்கள் பலர், தீபாவளியைக் கொண்டாடுவது மானமற்றதும், அறிவற்றது மான செய்கை தான் என்றாலும் மக்கள் இன்பத்துக்குப் பண்டிகை ஒரு சாதனமாக இருப்பதால் தமிழர்கள் அவர்களது குடும்பம் கூடிக்குலாவி இன்பமடைய ஏதாவது ஒரு பண்டிகை வேண்டுமே அதற் கென்ன செய்வது? என்று கேட்ட காலத்தில், பொங்கல் பண்டி கையைத் தமிழர் பண்டிகையாகக் கொண் டாடலாம் என்று சுயமரியாதை இயக்கம் விடை கூறிற்று. அக் கூற்றுக்கு ஏற்ப இந்த 10 ஆண்டில் பொங்கல் பண்டிகை தமிழர்கள் இடை யில் ஆண்டுக்கு ஆண்டு வளர்ந்து இன்று தீபாவளிப் பண்டிகைக்கு மேலாகத் தமிழ்நாட்டில் மக்கள் கொண்டாட ஆளாகிவிட்டார்கள். தெளிவாகச் சொல்ல வேண்டுமானால் தமிழ் இளைஞர்களும், மாண வர்களும் திராவிடர் கழகத்தவர்களும் பெரிதும் தீபாவளிப் பண்டிகையைக் கைவிட்டு விட்டார்கள் என்றும், பொங்கல் பண்டிகைகளைப் போற்றிக் கொண்டாடி வருகிறார்கள் என்றும் வலிமையாகக் கூறலாம்.

450 பொங்கல் வாழ்த்து

இதற்கு ஒரு சிறு எடுத்துக்காட்டு கூற வேண்டு மானால், இந்த ஆண்டில் எனக்கு வந்த பொங்கல் வாழ்த்துக் கடிதங்கள் என் கைக்குக் கிடைத்தது மாத் திரம் 450-க்கு மேற்பட்டவை களாகும். (இவைகளுக்கு நன்றி செலுத்தி, பதில் எழுத எனக்கு கார்டு, கவர் உட்பட 20 ரூபாய்க்கு மேல் செலவு ஏற்பட்டு இருக்கிறது.)
இவைகளை அனுப்பினவர்கள் திராவிடர் கழகத் தையும் சுயமரியாதை இயக்கத்தையும் சேர்ந்தவர்கள் மாத்திர மல்லாமல் பார்ப்பனர் தவிர்த்த மற்ற எல்லா வகுப்பு மக்களை சேர்ந்தவர்களாகும். இந்த அளவுக்குத் தமிழ் நாட்டில் பொங்கலை மக்கள் உணர்ந்து கொண் டாடியதைப் பற்றி மாத்திரமல்லாமல் இதைக் கொண் டாடிய மக்கள் 100க்கு 90க்கு மேற்பட்டவர்கள் தீபாவளி யையும் மற்றும் பல ஆரியப் பண்டிகைகளையும் வெறுத்து விலக்கி இருப்பது மகிழத் தக்கதாகும்.
தமிழ் மக்கள் இந்தப் பொங்கல் விழாவைக் கொண் டாடி இருப்பது பற்றியும், அவர்கள் எனக்கு வாழ்த்துக் கூறி இருப்பது பற்றியும் நான் மகிழக் கூடியதும் எனக்கு அவர்கள் வாழ்த்தில் நம்பிக்கை இல்லாவிட்டாலும் உண்மை யாகவே அவர்களது வாழ்த்துதலால் எனக்கு நல்வாழ்வு ஏற்பட்டது என்று கருதி மகிழ்வதும் நன்றி யறிவித்துக் கொள்ளக் கூடியதும் ஒரு காரியத்திற்கு ஆகவே அவசியம் என்றும், கடமை என்றும் கருதுகிறேன். அது என்ன காரியம் என்றால் அதுதான் தீபாவளி கொண்டாடுவதை விட்டுவிட்டு பொங்கலைக் கொண்டாட முன் வந்ததின் மூலம் ஆரியத்தில் இருந்து பொதுமக்கள் விடுபட்டு தன்மானத் தன்மை அடைந் ததேயாகும். இந்த மகிழ்ச்சிக்கு ஈடாக என் வாழ்வில் எனக்கு வேறு எந்தப் பெரிய நிலை ஏற்பட்டாலும் எனக்கு மகிழ்ச்சி ஏற்படாது – பொங்கல் பண்டிகை யினால் நமக்கு, நம் தமிழர் சமுதாயத்துக்கு பொதுவில் ஏற்பட்ட பயன், நம்மவர்கள் ஆரியத்தை வெறுக்கும் உணர்ச்சிக்கு ஆகப் பொங்கலை பயன்படுத்திக் கொண்டதுதான் என்பேன்.

ஆதலால் பொங்கல் வாழ்த்துக்கு ஆக எனக்கு வாழ்த்து அனுப்பியவர்களுக்கு நன்றி செலுத்துவதோடு, அவர் களுக்கு நான் திருப்பி மறு வாழ்த்துக் கூறுவது என்ன வென்றால் பொங்கலின் பயனாய் உங்களுக்கு வாழ்வு (மான வாழ்வு) ஏற்பட்டது குறித்து எல்லையற்ற மகிழ்ச்சி அடைவதோடு, இந்த ஆண்டில் அதாவது அடுத்த பொங்கல் ஆண்டுக் குள் மற்றும் உங்களைப் பிடித்த ஆரியப் பண்டிகை, கலை, பண்பு காரியங்களும் உணர்ச்சி களும் அடியோடு ஒழிந்து சுத்தத் தமிழனாக, தன்மானத் தனித் தமிழனாக விளங்க வேண்டும் என்று நான் ஆசைப் படுகிறேன். அந்தப்படியே நீங்கள் அனேகமாய் விளங்கு வீர்கள் என்ற நம்பிக்கை கொள் ளுகிறேன் என்பது ஆகும்.

மற்றொரு வாழ்த்து

இந்தப் பொங்கல் வாழ்த்து நான் பெற்றதுபோலவே கூடிய சீக்கிரம் குறள் வாழ்த்துப் பெற்று மகிழும் கால மும் எனக்கு வெகு அண்மையில் இருக்கிறது என்றே இவ் வாண்டுத் தொடக்கத்தில் கருதி எதிர்காலத்தில் நம்பிக்கை வைத்து மகிழ்ச்சி அடைகிறேன்.

ஏன் எனில் தீபாவளி முதலாய ஆரி யர்க்கு உயர்வும் திராவிடர்களுக்கு – தமிழர்களுக்கு இழிவும் ஏற்படுவதற்கு ஆக எப்படி ஆரியப் பண்டிகைகள் இருந்து வருகின் றனவோ அதேபோல்தான் ஆரியர்களுக்கு உயர்வும் திராவிடர்களுக்கு இழிவும் கீழ்மையும் மானமற்ற தன்மையும் நிரந்தரமாய் இருந்து வருவதற்கு ஆகவே கற்பிக்கப்பட்டு, நிலை நிறுத்தப்பட்டு வருவ தானவைதான் வேதம், (மனுதர்ம) சாஸ்திரம், புராணம், கீதை, இராமாயணம், பாரதம் முதலியவை கொண்ட கலை, காவியம், இலக்கியம், தர்மநூல், நெறி நூல் என்று சொல்லப்படுபவைகளாகும்.
இந்த ஆதாரங்களை நிலைநிறுத்தவும் பரப்பவும் ஆரியர்கள் தன்மானமற்ற தமிழர் களையும் அறிவற்ற தமிழ் மடையர்களை யும் பல தந்திரங்களால் மானம், அற்ற சூழ்ச்சிகளால் தங்கள் வயப்படுத்தி சமயம், சட்டம், கல்வி, கலை முதலியவை சார்பாகத் தமிழ் மக்கள் எல் லோருடைய இரத்தத்திலும் கலக்கும்படி செய்து விட்டார்கள்.
இராமாயணத்தை, கீதையை ஏற்றுக் கொள்ளாத வனுக்கு ஜட்ஜூ பதவி இல்லை, மந்திரி பதவி இல்லை என்பது மாத்திரமல்லாமல் இராமாயணம், கீதை முதலிய வைகளை ஏற்றுக்கொண்டு பிரசாரம் செய்பவன், பிரசாரம் செய்ய உதவுபவன் எவ்வளவு அயோக்கி யனாக இழி தன்மை உடைய மகனாக இருந்தாலும் அவனே மேல் மகனாக, மகானாக, சிறந்த அறிவாளியாக, பண்டிதனாக, சிரோன்மணியாகக் கருதப்படுபவன் – கருதப்படுகிறான் என்கின்ற தன்மைக்கு அவை வந்து விட்டபடியால் ஒரு சுயமரியாதைக்காரன் என்ற நிலையில் விழுந்துபட்டு நிலைகுலைந்து கீழ்மைப் பட்டுத் தலையெடுக்க முடியாமல் செய்யப்பட்டுவிட்ட திராவிட சமுதாயத்தை – தமிழர் சமுதாயத்தை இழிவி லிருந்தும் பிறவி அடிமைத் தன்மையிலிருந்தும், முன் னேற்றத் தடையிலிருந்தும் என்ன விலை கொடுத்தாவது விடுதலை செய்து நல்வாழ்வு வாழ்விக்க வேண்டுவது, அதற்காக தொண்டாற்றி மடிவது என் வாழ் நாளினு டையவும் நான் விடும் மூச்சினுடையவும் உள்ளே வாங்கும் மூச்சினுடையவும் லட்சியம் என்று கருதி இருக்கும் நான் அவைகளை அதாவது அந்த ஆரிய நூல்களான சாஸ்திரம், புராணம், இதிகாசம், இராமா யணம், கீதை, பாரதம் ஆகியவை களைத் தமிழர்களு டைய உள்ளத்திலிருந்து, சித்திரத்திலிருந்து, கலையில் இருந்து வேரோடு களைந்து எறிய வேண்டியது முக்கிய, முதலாய, இன்றியமையாத கடமை. ஆனதால் தீபாவளி முதலிய ஆரியப் பண்டிகைகளுக்குப் பதிலாக பொங் கலைக் காட்டியதுபோல் வேதம், சாஸ்திர, புராணம், இராமாயணம், பாரதம், கீதை, முதலியவை களுக்குப் பதிலாக ஒருநெறி, கலை, வழி காட்டுவதற்கு என்று குறளைக் காட்ட வேண்டிய அவசியத்திற்கு ஆளானேன்.

குறள் இல்லாவிட்டால் மனிதன் வாழமாட்டானா? வாழ முடியாதா? என்ற கேள்வி பிறக்கலாம். குறளில்லா விட்டால் மனிதன் வாழலாம்; ஆனால், அறிவும் மானமும் வேண்டும். இவை உள்ளவர்கள் வேறு எது இல்லாவிட்டாலும் மனிதனாக வாழ முடியும். ஆனால் ஆரியமானது நம் நாட்டில் உள்ள தமிழர்களில் 100க்கு 99 பேர்களும் அறிவை அடிமைப்படுத்தி மானத்தை அழித்து இழிமகனாக, கடை மனிதனாக ஆக்கப்பட்டு விட்டதால் ஆக்கப்பட்டது மாத்திரமல்லாமல் அந்தப் படி ஆக்கப்பட்டிருப்பதை ஆசீர்வாதமாகக் கொள் ளும்படி செய்யப்பட்டிருப்பதால் அறிவையும் மான உணர்ச்சியையும் காட்டுவதற்கு ஒரு சாதனம் விளக்கு ஒளி தேவைப்பட்டுவிட்டது. ஆகவே, தமிழனுக்கு இருக்கும் இழிவை – கடைத் தன்மையைக் காட்டவும் மான உணர்ச்சியைத் தூண்டவும் அறிவு வருவ தற்குக் குறளைத் தூண்டுகோலாகக் கொள்ளும்படி செய்ய வேண்டியவனானேன்.

எனது பொங்கல் பரிசு!

நான் கூறுகிறேன் குறள் படிப்பவனுக்கு வேதம் ஏன்? எதற்கு ஆக வேண்டும்? மனுதர்மம் ஏன்? எதற்கு ஆக வேண்டும்? பாரதம், கீதை, இராமாயணம் ஏன்? எதற்கு ஆக வேண்டும்? என்பதை மனிதன் மானமுள்ள, அறி வுள்ள மனிதன் சிந்திக்கட்டும். எல்லா மனிதனும் சிந்திக்கா விட்டாலும் தமிழன் – திராவிடன் சிந்திக்கட்டும் என்பது தான் எனது வேண்டுகோளும், ஆசையு மாகும். ஆகவே குறள் மனித தர்மத்துக்கு என்று ஆரியர்களால் கற்பிக்கப் பட்ட எல்லா சாதனங்களுக்கும் மாற்றுப் பண்டமாகும்.
ஆகவே இந்த ஆண்டு – பொங்கல் ஆண்டு தொடக்கத்தில் தமிழ் மக்களுக்கு எனது வாழ்த்தாகவும் பொங்கல் பரிசாகவும் குறளைக் கொடுக்கிறேன். இக்குறள் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாகத் தமிழ்ப் பெரி யோர்களால் கொடுத்து வரப்பட்டதேயாகும். அது போல் தான் பொங்கல் விழாவும் பல்லாண்டுகளாகத் தமிழ் மக்களுக்கு தமிழ்ப் பெரியோர்களால் கொடுத்து வரப்பட்டாலும் நான் கொடுப்பதற்கும் அவர்கள் கொடுத்து வந்ததற்கும் பேதம் உண்டு. அதாவது அவர்கள் தீபாவளி, அஷ்டமி, நவமிகளுடன் அவை போல் பொங்கலையும் கருதிக் கொடுத்து வந்தார்கள். அப்படியே பாரதம், கீதை, இராமாயண புராணம், மனுதர்மம்போல் குறளையும் ஒன்றாக கருதிக் கொடுத்து வந்தார்கள். இதன் பயனாய் பன்றியுடன் சேர்ந்த பசுவின் பண்புபோல் பொங்கலும், குறளும் அதனால் ஏற்பட வேண்டிய நலம் கெட்டு கேடு ஏற்படும்படி ஆயிற்று. ஆனால் நான் கொடுப்பது ஆரியப் பண்டிகைகளை ஒழித்து விட்டுவிட்டு அந்த இடத்தில் அதற்கு பதிலாகப் பொங்கலையும், ஆரியக் கலை, தர்ம சாஸ்திரம் ஆகியவைகளான வேத சாஸ்திர புராண இதிகாசங்களை – கீதை, இராமாயணம், பாரதம் ஆகிய வைகளை அடியோடு நீக்கிவிட்டு, மக்கள் உள்ளத்தில் இருந்து ஒழியச்செய்து விட்டு அதற்குப் பதிலாக அவை இருந்த இடத்தில் குறளை – குறள் ஒன்றையே கொடுக் கிறேன். ஆதலால் தமிழர்களுக்கு இப்பொங் கலாண்டில் எனது பொங்கல் பரிசாகக் குறளைக் கொடுக்கிறேன். இதை எப்படிக் கொடுக் கிறேன் என்றால், தமிழ் மக்களுக்கு எனது காணிக் கையாக அவர்கள் என்பால் கொண்டுள்ள அருளுக்கு, அன்புக்கு, நம்பிக்கைக்கு தட்சிணை யாகக் கொடுக்கிறேன்.

பதில் பரிசு தருவீர்களா?

இந்த எனது தட்சிணையை, காணிக்கையை தமிழ் மக்கள் ஏற்று எனக்கு அருள்கூர்ந்தார்கள் என்பதை அவர்கள் காட்டிக்கொள்ள வேண்டுமானால் குறைந்த அளவு என்பால் அருளும் அன்பும் நம்பிக்கையும் கொண்ட தமிழர் ஒரே ஒரு சிறு கருணை காட்ட வேண்டும். அந்தக் கருணை காட்டுவது என்பது அருள்கூர்ந்து – கருணைகூர்ந்து இந்த ஆண்டு முதல் ஒவ்வொரு உண்மைத் தமிழனும் பார்ப்பனர்களால் வெளியிடும் பத்திரிகைகளையும், அவர்களால் வெளியாகும் நூல் களையும் கண்டிப்பாக வாங்கக் கூடாது; ஆதரிக்கக் கூடாது என்பதுதான்.
உண்மையும், மானமும் இன உணர்ச்சியும் உள்ள தமிழனையும் காண வேண்டுமானால் அவன் பார்ப் பனப் பத்திரிகையை வாங்காதவன் – ஆதரிக்காதவனாக இருக்க வேண்டும். இது தமிழர்களுக்கு, அவர்களது மானத்திற்கும் முன்னேற்றத்திற்கும் மீட்சியின் உயிர்நாடி ஆகும். தமிழர்களாகிய நாம் இந்த ஈன நிலையில் இருப்பதற்கு பாரதம், இராமாயணம், கீதை, மனுநீதியைவிட இந்தப் பார்ப்பனப் பத்திரிகைகளே இன்று முக்கிய காரணமாகும். தமிழர்கள் பலர் இன்று பார்ப்பனர்களுக்கு உண்மையான சூத்திரர்களாய், சூத்திரச்சிகளாய் இருப்ப தற்குக் காரணமும் இந்தப் பார்ப்பனப் பத்திரிகைகளேயாகும்.

ஆதலால் தமிழ் மக்களுக்குப் பொங்கலுக்கு எனது வாழ்த்தும் காணிக்கையும் விண்ணப்பமும் இந்த மூன்றும் தான். அதாவது,

1. ஆரியப் பண்டிகைகளை ஒழித்து, விலக்கி பொங்கல் விழாக் கொண் டாடுவது.
2. பாரதம், இராமாயணம், கீதை, புராணம் முதலிய ஆரிய இலக்கியம், இதிகாசம், தர்ம சாஸ்திரம் முதலி யவைகளை ஒழித்து, விலக்கி, குறளை ஏற்று படித்து உணர்ந்து அதன்படி நடப்பது.
3. இந்து, சுதேசமித்திரன், தினமணி, பாரததேவி, இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ், கல்கி, ஆனந்தவிகடன் முதலிய பார்ப்பனப் பத்திரிகைகளை அடியோடு விலக்கி தமி ழர்கள் திராவிடர்களால் நடத்தப்படும் பத்திரிகைகளை வாங்கிப் படித்து ஆதரிப்பது.
பத்திரிகைக்கு ஆக என்று ஒரு தனித் தலையங்கம் பின்னால் எழுத இருக்கிறேன். அதைப் பார்ப்பனர்களும் அதா வது பத்திரிகைக்காரப் பார்ப்பனர்கள் தவிர்த்து மற்ற பார்ப்பனர்கள் யாவரும் பெரிதும் ஏற்கும் வண்ணம் இருக்கும்.
பொங்குக பொங்கல்!
பொங்குக தமிழ் மக்கள் மானமும் அறிவும்!!

(‘விடுதலை’ 19.01.1949)

தமிழர் விழா

கிறித்தவர்கள் காலத்தைக் காட்ட கிருத்துவ ஆண்டு (கி.பி) இருக்கிறது. முஸ்லிம்கள் காலத் தைக்காட்ட இஸ்லாம் ஆண்டு (ஹிஜ்ரி) இருக்கிறது. இது போல தமிழனுக்கு என்ன இருக்கிறது? இதற்குத் தமிழனின் ஆதாரம் என்ன இருக்கிறது?

மற்றும், இப்படியேதான் தமிழனுக்குக் கடவுள், சமயம், சமய நூல், வரலாற்றுச் சுவடி, இலக்கியம் முதலியவை என்று சொல்ல எதுவும் காண மிகமிகக் கஷ்டமாக இருக்கிறது. இப்படிப்பட்ட நிலையில், தமிழர் விழா (பண்டிகை) என்பதாக நான் எதைச் சொல்ல முடியும்? ஏதாவது ஒன்று வேண்டுமே? அதை நாம் கற்பிப்பது என்பதும், எளிதில் ஆகக் கூடியது அல்லவே என்று கருதிப் பொங்கல் பண்டிகை என்பதைத் தமிழன் விழாவாகக் கொண்டாடலாம் என்று முப்பது ஆண்டு களுக்கு முன் நான் கூறினேன். மற்றும் யாராவது கூறியும் இருக்கலாம்.
இந்தப் பண்டிகையும் அறுவடைத் திருவிழா என்ற கருத்தில் தானேயொழிய, சங்கராந்திப் பண்டிகை, போகிப் பண்டிகை, இந்திர விழா என்று சொல்லப்படும் கருத்தில் அல்ல.
இந்தப் பொங்கல் பண்டிகையை தமிழர் எல் லோரும் கொண்டாட வேண்டும்.

– தந்தை பெரியார்
(‘விடுதலை’ 30-1-1959)

தமிழறிஞர் அ. ச. ஞானசம்பந்தன்

#பேராசிரியர் 

#அரசன்குடி

#சரவணமுதலியார்

#ஞானசம்பந்தன் 

(அ.ச.ஞானசம்பந்தன்)

நினைவுநாள் ஆகஸ்ட் , 27 (2002)

                    ☆☆☆☆☆

>அ. ச. ஞானசம்பந்தன் 

(நவம்பர் 10, 1916 – ஆகஸ்ட் 27, 2002) 

பெருந்தமிழ் அறிஞர், எழுத்தாளர் மற்றும் இலக்கிய விமர்சகர். அவர் 1985 ஆம் ஆண்டின் தமிழுக்கான சாகித்திய அகாதமி விருது பெற்றவர். 

சுருக்கமாக #அசஞா என்றும் அழைக்கப் பட்டார்.

>அ. ச. ஞானசம்பந்தன் திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டத்தில் கல்லணைக்கருகில் உள்ள அரசன்குடி என்ற ஊரில் பிறந்தவர். அவரது பெற்றோர் அ. மு. #சரவண_முதலியார் மற்றும் #சிவகாமி 

அடிமையார் ஆவர். 

>அ.மு.சரவண முதலியார் சைவசமய பக்திக் காவியமான திருவிளையாடல் புராணத்திற்கு உரையெழுதிய தமிழ் அறிஞர். 

>அ.ச.ஞா.இலால்குடி போர்டு உயர்நிலைப் பள்ளியில் படித்து முடித்த பின் இடைநிலை வகுப்புக்கு (இண்டெர்மீடியட்டு) அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் இயற்பியல் பாடத்தைத் தேர்வு செய்து படித்தார்.

>அங்கு தமிழ்ப் பேராசிரியராக இருந்த #சோமசுந்தர_பாரதியார் அவரது தமிழ் அறிவையும் ஆர்வத்தையும் அடையாளம் கண்டு அவரை இயற்பியலில் இருந்து தமிழுக்கு மாறும்படி செய்தார். அக்கல்லூரியில் படிக்கும் போது வ. ச. சீனிவாச சாத்திரி , #திருவிக, தெ. பொ. மீனாட்சி சுந்தரம் போன்ற தமிழ் அறிஞர்களின் தொடர்பு அவருக்குக் கிடைத்தது. 

>தமிழில் முதுகலைப் பட்டம் பெற்று 1942ல் பச்சையப்பன் கல்லூரியில் தமிழ் விரிவுரையாளராக வேலையில் சேர்ந்தார். அக்கல்லூரியில் 1956 வரை வேலை பார்த்தார்

>அ. ச. ஞானசம்பந்தனாரின் முதல் புத்தகமான #இராவணன்_மாட்சியும்_வீழ்ச்சியும் என்ற புத்தகம் 1945ல் வெளியானது. இப்புத்தகமும், கம்பன் கலை (1950) மற்றும் தம்பியர் இருவர் (1961) ஆகிய புத்தகங்களும் அவருக்குக் கம்பராமாயணத்தில் இருந்த செறிந்த அறிவுக்குச் சான்றாக அமைந்தன. 

>பச்சையப்பாக் கல்லூரியிலிருந்து வெளியேறிய பின் 1956 – 1961 வரை அகில இந்திய வானொலியின் சென்னை அலுவலகத்தில் நாடகங்கள் தயாரிப்புப் பிரிவின் பொறுப்பு அலுவலராக வேலை பார்த்தார். 1959ல் தமிழ்ப் பதிப்பகங்களின் பணியகத்தின் செயலாளரானார். 1969 – 1972 வரை தமிழ் நாட்டுப் பாடநூல் கழகத்தின் தலைவராக இருந்தார். 

>1970ல் மதுரை காமராசர் பல்கலைக்கழகத்தில் தமிழ்த்துறையின் தலைவராகப் பணியில் சேர்ந்து பின் 1973ல் அப்பல்கலைக்கழகத்திலிருந்து ஓய்வு பெற்றார். 

>பின்னாளில் அதே பல்கலைக்கழகத்தில் தாகூர் ஓய்வுப் (Tagore emeritus professor) பேராசிரியாராகப் பணியாற்றினார். அவர் தனது கடைசி காலத்தைச் சென்னையில் தமிழ் இலக்கிய ஆராய்ச்சியில் கழித்தார். அவர் ஒரு சைவ சமய அறிஞராகவும் பாடநூல் தயாரிப்பாளர் மற்றும் தமிழ் விரிவுரையாளராகவும் வாழ்ந்தவர். 

>இவர் எழுதிய நூல்கள் 35 ஆராய்ச்சிப் புத்தகங்கள், 3 மொழிபெயர்ப்பு புத்தகங்கள் மற்றும் ஏராளமான பாடப் புத்தகங்களும் கட்டுரைகளும் ஆகும். 1985ல் கம்பன்: புதிய பார்வை என்ற அவரது இலக்கிய விமர்சன நூல் தமிழுக்கான சாகித்திய அகாதமி விருது பெற்றது.

>இவர் பெற்ற விருதுகள்

சாகித்திய அகாதமி விருது - 1985

சங்கப்பலகை குறள் பீடம் விருது - 

தமிழக அரசு விருது - 2001

>இவர் எழுதிய நூல்கள்

அ.ச.ஞா.பதில்கள்

அகமும் புறமும்

அரசியர் மூவர்

அருளாளர்கள்

அனைத்துலக மனிதனை நோக்கி 

(தாகூர் கட்டுரைகள்

இராமன் பன்முக நோக்கில்

#இராவணன்_மாட்சியும்_வீழ்ச்சியும் - 1945

இலக்கியக்கலை - 1964

இளங்கோ அடிகள் சமயம் எது?

இன்றும் இனியும்

இன்னமுதம்

கம்பன் எடுத்த முத்துக்கள்

கம்பன் கலை - 1961

கம்பன் நோக்கில் நாடும் மன்னனும்

கம்பன் புதிய பார்வை - 1985

குறள் கண்ட வாழ்வு

சேக்கிழார் தந்த செல்வம்

தத்துவமும் பக்தியும் - 1974

தம்பியர் இருவர் - 1961

தமிழ் நாடக வரலாறும், சங்கரதாச 

சுவாமிகளும்

#திருவிக

திருவாசகம் சில சிந்தனைகள் பகுதி-1

திருவாசகம் சில சிந்தனைகள் பகுதி-2

திருவாசகம் சில சிந்தனைகள் பகுதி-3

திருவாசகம் சில சிந்தனைகள் பகுதி-4

திருவாசகம் சில சிந்தனைகள் பகுதி-5

தேசிய இலக்கியம்

தொட்டனைத்தூறும் மணற்கேணி

தொரோ (Thoreau) வாழ்க்கை வரலாறு

நான் கண்ட பெரியவர்கள்

பதினெண் புராணங்கள்

#பாரதியும்_பாரதிதாசனும்

புதிய கோணம்

பெரிய புராணம் ஓர் ஆய்வு-தொகுதி-1

பெரிய புராணம் ஓர் ஆய்வு-தொகுதி-2

மகளிர் வளர்த்த தமிழ்

மந்திரங்கள் என்றால் என்ன?

கிழக்கும் மேற்கும் - 1971

மாணிக்கவாசகர் - 1974

#முற்றுறாச்_சிந்தனைகள் 

ஆகியவை.

முற்றுறாச்சிந்தனைகளைப்

பதிவு செய்த #பெருந்தமிழ்_அறிஞர்

#அசஞா தமது 86 ஆம் அகவையில் 27.8.2002இல்

தம்சிந்தனைகளை நிறைவு செய்துகொண்டார் !

#என்ன ......?. இவருக்கு ஒன்றிய அரசின்

பத்ம விருதுகள் எவையும் வழங்கப்பட

வில்லையா என்றா வினவுகிறீர்கள் ?

#பத்மவிருதுகள் இவரால் பெருமைப்படும்

#தகுதியற்றுப்போனவை. எனவே அவை

இவரை வந்து அடையவில்லை.

  தொகுத்தெழுதல் : ⚖️ #துலாக்கோல்/27.8.2023⚖️

- துலாக்கோல் சோம. நடராஜன் முகநூல் பக்கம்

இந்திய மொழி என்றால் அது தமிழ் மொழி தான்- சிங்கப்பூர் அரசு அதிரடி..!!

*சிங்கப்பூர் அரசு அதிரடி அறிவிப்பு!*

எங்களைப் பொறுத்தவரை இந்தியர்கள் என்றால் அது தமிழர்கள்தான், இந்திய மொழி என்றால் அது தமிழ் மொழி தான்- சிங்கப்பூர் அரசு அதிரடி..!!

சிங்கப்பூரில் தமிழும் ஒரு ஆட்சி மொழியாக இருப்பது அனைவரும் அறிந்ததே. இது அங்கு வாழும் வட இந்தியர்களுக்கு வயிற்றெரிச்சலையும், நமச்சலையும் கொடுக்க,

சிங்கப்பூர் வாழ் வட இந்தியர்கள் அமைப்பு மூலம் சிங்கப்பூர் அரசிற்கு,

இந்தியாவில் அதிகம் பேசப்படும் மொழி இந்தி மொழி.

இந்திய அலுவல் மொழியும் இந்தி தான், இங்கு இந்தி பேசும் மக்களும் நிறையபேர் வாழ்கிறார்கள்.

எனவே இங்கு ஆட்சி மொழியாக உள்ள தமிழை நீக்கி விட்டு இந்தியா சார்பில் இந்தியை ஆட்சி மொழியாக ஆக்க வேண்டுமென்று கோரிக்கை வைக்கப்பட்டது.

அதற்கு சிங்கப்பூர் அமைச்சகம் கொடுத்த மூக்குடைப்பு..,

நாங்கள் சுதந்திரத்திற்காக போராடியபோது எங்களுடன் இணைந்து, எங்களுக்கு தோள் கொடுத்து, எங்களைப் போலவே ஆங்கிலேயர்களிடம் அடி வாங்கி, உயிர்த் தியாகங்கள் செய்தவர்கள் இங்கு வாழ்ந்த தமிழர்கள்.

அந்த சகோதர உணர்விற்காகத் தான் இங்கு தமிழையும் ஆட்சி மொழியாக வைத்துள்ளோம் என்று சொல்லியுள்ளது.

31.07.2017 முகநூல் பதிவு

மொழி வளர்ச்சி?

இராமாயணக் கதையையும், பாரதக் கதையையும், சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை முதலிய கதைகளையும் வசனமாகவும், பாட்டாகவும், சுருக்காகவும், விரிவாகவும் திருப்பித் திருப்பி எழுதிக் கொண்டிருக்கின்றனர். அல்லது அந்தப் புலவர் எந்தக் காலத்தில் இருந்தார். இந்தப் புலவர் எந்தக் காலத்தில் இருந்தார் என்று கணக்குப் போட்டு கொண்டிருக்கின்றனர். இதுதான் ஆராய்ச்சியென்று  சொல்லப்படுகின்றது. இவ்வளவுதான் இவர்கள் தமிழ் பாஷைக்குச் செய்யும் தொண்டு. இதனால் மக்களை இன்னும் மூடநம்பிக்கை உடையவர்களாக்குவதற்கு வழி தேடுகின்றார்களேயொழிய, வேறு தேசத்திற்கு என்ன நன்மை செய்கின்றார்கள் என்றுதான் கேட்கின்றோம். 

(பெரியார், குடி அரசு - 03.04.1932)