எது தமிழ்த் திருமணம்?- சு.அறிவுக்கரசு

எது தமிழ்த் திருமணம் - 11

எத்தனை எத்தனை சடங்குகள்

- சு.அறிவுக்கரசு

இதனை வணங்கிய பின், உள்ளே போய் புத்தாடை அணிந்துவந்து, மணமகன் இடப்பக்கமும் மணமகள் வலப்பக்கமும் அமரவேண்டும். இவர்களும் கிழக்கு நோக்கியே அமரவேண்டும்.

மணமகனின் வலது கையில் காப்பு கட்டப்படும் பார்ப்பனப் புரோகித முறையில் கங்கணம் என்பது தமிழ் முறையில் காப்பு. பின்னர் மணமகள் கையில் மணமகன் காப்பு கட்டுவார். இது இடக்கையில் கட்டப்படும். திருமண வினைகள் வில்லங்கங்கள் எதுவும் ஏற்படாமல் நடைபெறுவதற்கான முன் எச்சரிக்கைச் சடங்காம். மணமக்களின் கைகளில் ஏன் இட, வல மாறுதல்?

மணமகன் எதிரில் தாம்பாளத் தட்டு வைக்கப்பட்டு அவனின் பெற்றோர் அல்லது அந்த ஸ்தானத்தில் இருந்து திருமணம் செய்விப்போரை நிற்கவைத்து அவர்களின் பாதங்களைக் கழுவி, மஞ்சள் பூசி, குங்குமம் இட்டு, மலர் தூவி, கர்ப்பூரம் கொளுத்திக்காட்டி பாதபூஜை செய்ய வேண்டும். மணமகன் அவர்களை வணங்க வேண்டும். மணமகனை அவர்கள் அரிசி தூவி வாழ்த்த வேண்டும். இதைப்போலவே மணமகள் தம் பெற்றோரை வணங்கி வாழ்த்துப் பெற வேண்டும்.

ஓம் நுழைகிறது

மணப்பந்தலில் மணல் ஓரடி சதுர அளவில் பரப்பி வைக்கப்பட்டு தமிழ்ப் புரோகிதர் அதில் ஓம் என எழுதுவார். ஓம் என்பது பிரணவ மந்திரம் என்பர். இதனைத் தன் தந்தையின் காதில் முருகன் ஓதினான் என்பர். மகனிடம் தந்தை பாடம் கேட்ட ஊர் சாமிமலை என்பர். ஓம் என்பது யோனி என்று பொருள் கூறுகின்றனர் வடமொழிக்காரர்கள். பொதுவாகவே இந்துமதச் சின்னங்கள் எல்லாமே பிறப்பு உறுப்புகளை (நிமீஸீவீணீறீ) அடிப்படையாகக் கொண்டவையே!

மணல் சதுரத்தில் தென்முகமாக ஓம் எழுதவேண்டும் என்கிறார்கள். முக்கோணம் வரைந்து அதனுள் வட்டம் வரைந்து அதன் கீழ் பிறை வரைய வேண்டுமாம். அறம், பொருள், இன்பம் என்பவற்றைக் குறிக்கிறதாம்.

எப்படியோ, ஓம் எழுதி அதன் மீது சுள்ளிகளைப் பரப்பி (வடசொல்: சமித்து) நெய் தெளித்து கர்ப்பூரம் கொளுத்திப் பற்ற வைக்க வேண்டும். அப்போது தமிழ்ப் புரோகிதர்,

இருநிலனாய்த் தீயாகி நீருமாகி
இயமானனா பெறியுங் காற்றுமாகி
அரு நிலைய திங்களாய் ஞாயிறாகி
ஆகாச மாயட்ட மூர்த்தியாகிப்
பெருநலமும் குற்றமும் பெண்ணும்ஆணும்
பிறருருவுந் தம்முருவுந் தாமேயாகி
தெருதலையாய் இன்றாகி நாளையாகி
நிமிர்புன் சபையடிகள் நின்றவாறே

எனப் பாடிப் பின்னர் கற்றவர்கள் உண்ணும் கனியே போற்றி எனத் தொடங்கும் தேவாரப்  பாடல் முழுவதையும் பாடுவார். தாலி சுற்றிய தேங்காய் சபையோரின் வாழ்த்துக்காக அனைவரிடமும் காட்டப்பட்டுத் திரும்பக் கொண்டு வரப்படும். மணமகனின் சகோதரி விளக்கேற்றிக் கொண்டு (பகலில்தான்) மணமகளின் பின்னால் நிற்க வேண்டும். பிறகு மணமகன் தாலியை எடுத்து மணமகளின் கழுத்தில் கட்டி மூன்று முடிச்சுப் போடுவார். அம்முடிச்சுகளின் மீது மஞ்சள் குங்குமம் பூசுவர். (அரக்கு வைத்துச் சீல் இடுவதற்கு மாற்று முறையோ?)

தாலி கட்டிய பின்

அதன் பிறகு மணமக்கள் மூன்றுமுறை மாலை மாற்றிக் கொள்வர். மணமகனுக்கு மெட்டி அணிவித்தல், பெண்ணுக்குச் சுற்றிடுதல், இருவர்க்கும் பட்டங் கட்டுதல் முடிந்ததும் மணமக்கள் இருவரும் கைகளைப் பிடித்தவாறு மணப் பந்தலை மூன்று முறை வலம் வரவேண்டுமாம். முதல் சுற்று முடிந்ததும் மணமகளின் சகோதரனுக்குப் பொரியிட்டு அதனை அவனைக் கொண்டு மணமகன் கையில் விடச்செய்து அதனை மணமகளின் கையில் விடச்செய்து கடைசியில் நெருப்பில் இட்டுவிட வேண்டுமாம். மூன்று சுற்றின் முடிவின்போதும் இப்படியே பொரி விடவேண்டும். அதன்பின் மணமகன் தன் மைத்துனனின் விரலுக்கு மோதிரம் அணிவிக்க வேண்டும்.

பிறகு இடம் மாறி, மணமகன் வலப்புறமும் மணமகள் இடப்புறமும் உட்கார வைக்கப்பட வேண்டும். தமிழ்ப் புரோகிதர் அட்சதை போட்டு வாழ்த்துவார். மற்றையோர் தொடர்ந்து வாழ்த்துவர்.

பிறகு மணப் பந்தலை வலம் வந்து மணமக்கள் அமர வைக்கப்படுவர். பின் மணமகன் கையிலுள்ள காப்பு நாண் களையப்பட்டு தேங்காய் மேல் வைக்கப்படும். மணமகள் கையிலுள்ள காப்பு நாணை மணமகன் களைந்து அதே தேங்காய் மீது வைக்கப்படும். அந்தத் தேங்காய் வைக்கப்பட்ட அரிசியை மேளக்காரருக்குக் கொடுக்க வேண்டும்.

ஆலத்தி சுற்றி மணமக்களை எழுப்பி விளக்கேற்றிப் பிடித்த பெண் முன்னே செல்ல, முளைப் பாலிகை தூக்கிய பெண்கள் உடன் செல்ல மணமக்கள் மணப் பந்தலை வலமாக மூன்றுமுறை சுற்றி வந்து அமர வைக்கப்பட்டுப் பாலும் பழமும் தருவார்கள். மணவிருந்து பின்னர் நடைபெறும்.

செம்மறியாட்டின் தயிரில் வரகரிசி போட்டு வேகவைத்து அத்துடன் ஈசலையும் இட்டுச் சமைத்த இனிய புளிப்பு வாய்ந்த விருப்பம் தரும் சோற்றின் மீது பசு நெய் பெய்து மணநாளில் பரிமாறினர் என்று அகநானூறு (பாடல் 394) பாடுவதைப் போல அளிப்பார்களா? இனிய நெய் மிக்க வெள்ளிய சோறு என்று அகநானூறு 136ஆம் பாடல் வருணிக்கும் உணவை விருந்தாக அளிப்பார்களா? அல்லது நாலாயிர திவ்யப் பிரபந்தத்தில் பாடியதைப் போல, கண்ணாலஞ் செய்யக் கறியும் கலத்த
தரிசியும் ஆக்கி வைத்தேன்

கண்ணா! நீ நாளைத் தொட்டுக் கன்றின்பின் போகேல்
கோலஞ் செய்திங்கேயிரு
என்று கறிகலந்த சோறு என்றால் மட்டன் பிரியாணியா? மரக்கறி கலந்த வெஜ் பிரியாணியா?

வைதீகமும் புரோகிதமும்

பார்ப்பனப் புரோகிதர் நடத்தி வைக்கும் திருமணத்தைச் சிலர் வைதீகத் திருமணம் என்றும் சிலர் புரோகிதத் திருமணம் என்றும்  கூறுகின்றனர். இரண்டும் ஒன்றல்ல. தனித்தனி. பார்ப்பனர்க்குச் செய்து வைக்கப்படுவது வைதீகத் திருமணம். வேதங்களின் அடிப்படையில் நடைபெறுவதால் இவை வைதீகம் எனப்படுகிறது. வேதங்கள் பார்ப்பனர்க்குரியன.

வேதங்கள் பார்ப்பனர் அல்லாதார்க்கு உரியன அல்ல. வேதங்களைக் கேட்டலும் கற்றலும் குற்றங்கள். கடும் தண்டனைக்கு உரிய குற்றங்கள். வேதங்களை ஓதுபவன் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தால்கூடக் குண்டி அறுக்கப்படக்கூடிய தண்டனை உண்டு. இந்த வேதங்களின்படி சூத்திர நான்காம் ஜாதியினர்க்குத் திருமணம் செய்துகொள்ளும் தகுதியே இல்லையாம். உரிமை கிடையாதாம். ஆதலால் இவர்களுக்குப் புராணங்களின் அடிப்படையில்தான் திருமணங்கள் நடத்தப்படுகின்றன. ஆகவே இவை புரோகிதத் திருமணங்களே! வைதீகத் திருமணங்கள் அல்லவே அல்ல!

வேதப் பார்ப்பனர்கள் விஜய நகர மன்னர்களின் ஆட்சிக் காலத்தில் ஆந்திரத்திலிருந்து தமிழ்நாட்டுக்கு அழைத்து வரப்பட்டவர்கள். பார்ப்பன, சத்திரிய, வைசியர் ஆகிய மூன்று ஜாதியினர்க்கு மட்டும் வேதமுறைப்படி திருமணம் செய்யும் தொழிலைச் செய்தனர். அம்மூன்று ஜாதியார் தமிழ்நாட்டில் குறைவு. பார்ப்பனர் மட்டும் இங்கு உள்ளனர். சத்திரிய, வைசியர் கிடையாது என்பதை உயர் நீதிமன்றத் தீர்ப்புகளேகூட உறுதி செய்துள்ளன. எனவே, பிழைப்புக்கு வழி தேடிய பார்ப்பனப் புரோகிதர்களைக் காப்பாற்றும் வகையில் மன்னர்கள் கூறிய வழிமுறையின்படி நான்காம் ஜாதியினர் தற்காலிகமாக ஜாதி உயர்வு தரப்பட்டனர். சத்திரியராகவோ, வைசியராகவோ உயர்த்தப்பட்டனர். அதற்காகத்தான் திருமண நாள் அன்று மட்டும் அவர்களுக்குப் பூணூல் அணிவிக்கப்படுகிறது. இது அம்மக்களை அவமரியாதை செய்யும் முறை அல்லவா?

புரோகித முறைப்படித் திருமணங்கள் செய்விக்கப்படுகின்றபோது ஒவ்வொரு ஜாதிக்கும் ஒவ்வொருவித சம்பிரதாயங்கள் கடைப்பிடிக்கப்படுகின்றன. சடங்குகள் செய்யப்படுகின்றன. நாளடைவில் இவை சமயக் கோட்பாடுகளாகக் கருதப்பட்டுத் தெய்வீகத் தன்மை கற்பிக்கப்பட்டுவிட்டன.

சடங்குகள் ஏன்?

ஆணும் பெண்ணும் ஒருவரையொருவர் விரும்பிப் பழகி இல்லறம் நடத்திய நிலை. இதற்குச் சடங்கும் இல்லை.  பிறர் சான்றும் இல்லை.

யாயும் ஞாயும் யாராகியரே
எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்
யானும் நீயும் எவ்வழி அறிதும்
செம்புலப் பெயல்நீர் போல
அன்புடை நெஞ்சம்தாம் கலந்தனவே

என்று குறுந்தொகைப் பாடல் 40 கூறுவதுபோல வாழ்ந்தனர். காலப்போக்கில் ஒருவரை மற்றவர் ஏய்க்கும் நிலை ஏற்பட்டு, அன்னார் காதல் வாழ்க்கையில் களங்கம் ஏற்பட்டு இருக்கலாம். இன்றும்கூட திருமணம் செய்து கொள்ளாமல் சேர்ந்து வாழ்வோர் (லிவீஸ்வீஸீரீ ஜிஷீரீமீலீமீக்ஷீ) பிரிந்துபோகும் நிலையைப் பார்க்கிறோம். பிளவும் பிரிவும் ஏற்பட்டுப் பொய்யும் குற்றங்கூறலும் தோன்றிய பிறகு சடங்குகளின் தேவை உணரப்பட்டிருக்கலாம். சிலர் அல்லது பலர் முன்னிலையில் இவர்களின் பிணைப்பு நடைபெற வேண்டும் எனக் கருதப்பட்டு விழாக்கள் உருவாக்கப்-பட்டிருக்கலாம். இதனைத் தொல்காப்பியம் பொய்யும் வழுவும் தோன்றிய பின்னர், அய்யர் யாத்தனர் கரணம் என்ப என்கிறது. கரணம் என்பதை திருமணச் சடங்குகள் என்று பொருள் கூறுகின்றனர்.

தொல்காப்பிய ஆராய்ச்சி உரை எழுதிய பேராசிரியர் டாக்டர் சி.இலக்குவனார், கரணம் என்ற சொல்லுக்கு இன்னொரு பொருளும் கொள்ளலாம். இக்காலத்தும் கரணம் என்று சொல்லப்படுபவர்கள் ஊர்க் கணக்கு எழுதும் கணக்கப் பிள்ளைகள் ஆவர். கரணம் கணக்கு எழுதுவோரைக் குறிப்பதால் எழுதுதலையும் குறிப்பதாகும். ஆதலின் இன்ன ஆடவனுக்கு இன்ன பெண், மனைவி என்று எழுதிக்கொள்ளும் பழக்கமும் இருந்திருக்கலாம் அன்றோ? அவ்வாறு எழுதுதலையே ஆசிரியர் தொல்காப்பியர் கரணம் என்று குறித்திருக்கலாம் அன்றோ? இன்றும் பழங்கால முறைப்படி திருமணம் கொள்வோர், திருமணத்திற்கு முன்னால் மணமகள் வீட்டாரும் மணமகன் வீட்டாரும் மணமகள் வீட்டில்கூடி இவ்வாறு எழுதி உறுதிப்படுத்துவதைக் காணலாம். இந்நிகழ்ச்சியை மணவோலை எழுதுதல் என்றும் நிச்சயதார்த்தம் என்றும் வெற்றிலை பாக்கு மாற்றல் என்றும் அழைப்பர். தொல்காப்பியர் காலத்து வழக்கமே இன்றும் தொடர்ந்து வந்துள்ளது என்று கொண்டால் குற்றம் என்ன? என்று கேட்கிறார்!

அப்படியென்றால், மேலோர் மூவர்க்குப் புணர்ந்த கரணம்/கீழோர்க்கான காலமும் உண்டே என்கிறதே தொல்காப்பியம்! மேலோர் மூவர் என்றால், ஆரிய வருணாசிரமக் கோட்பாட்டின்படி மேல் மூன்று வருணம்/ஜாதியைச் சேர்ந்தவர்களுக்கான கரணம் கீழ்ஜாதி/வருணம் சார்ந்த சூத்திரப் பார்ப்பனர் அல்லாதவர்க்கும் பொருந்துமாறு ஆகிவிட்டதா? பொய்யும் வழுவும் முதலில் மேலோர் மத்தியில் தொடங்கியதா? பையப் பையக் கீழோர் மத்தியில் பரவத் தொடங்கியதா? இருக்கலாம்! அதே வகையில் மேலோர் எனும் மூன்று ஜாதியாரின் சடங்குகள் பார்ப்பனர் அல்லாதார் மத்தியிலும் நுழைந்து விட்டதா? இருக்கலாம்.

மேலோர் கீழோர் எனும் பாகுபாட்டினை எதிர்த்தவர் மறைமலை அடிகள். ஆரியர் சேர்க்கை தமிழுக்கும் தமிழர்க்கும் ஆகாது என்று அறிவுரைக் கொத்து எழுதியவர். ஆகவே தமிழையும் தமிழரையும் காத்திட வகுப்பு உணர்ச்சியின் அடிப்படையில் மாமுது பார்ப்பான் மறைவழி காட்டிடும் நிலையை எதிர்த்தார். மாற்றினார் தம் திருமண முறையில்!

பார்ப்பானை மாற்றியவர் பார்ப்பனச் சடங்குகளை மாற்றவில்லையே, ஏன்? இந்தச் சடங்குகள் ஆரியப் பார்ப்பன ஆதிக்கத் தாக்கத்தைத் தமிழர் மத்தியில் இன்றளவும் தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டிருப்பதையும் தாங்கிச் சுமந்து கொண்டிருப்பதையும் தமிழ்த் திருமண ஆர்வலர்களும் இன்னும உணராமல் இருப்பது ஏன்? அச்சடங்குகளை உதறித் தள்ளாமல் இருப்பதும் ஏன்? ஆகாது என்று அடிகளார் கூறியதை அகற்றாமல் செய்து கொண்டிருப்பது ஏன்?

இவை என்ன ஆதியிலிருந்தே இடம் பெற்றவையா? இல்லையே! பாதியில் நுழைக்கப்பட்டவைதானே! இவை எங்ஙனம் தமிழ்முறை அல்லது தமிழர் முறை ஆகும்?

(தொடரும்)

எது தமிழ்த் திருமணம்?

மூடச் சடங்கில் முக்கியச் சடங்கு

- சு.அறிவுக்கரசு

திருமணச் சடங்குகளிலேயே பெரும் மூடச் சடங்கு மணமகளுக்குத் தாலி கட்டுதல் ஆகும். ஒருத்தி ஒருவனுக்கு உரியவளாகி விட்டாள் என்பதை எடுத்துக்காட்டும் சடங்காம். தாலி எனும் சொல் திருமணச் சின்னத்தைக் குறிக்கும் சொல். ஆக 11ஆம் நூற்றாண்டில்தான் பயன்படுத்தப்பட்டது.

கடவுள் எனப்படும் முருகன் செய்துகொண்ட ஒரு திருமணத்தில் தாலி கட்டியதாகக் குறிப்பு உள்ளது. அவனே செய்துகொண்ட இன்னொரு திருமணத்தில் (வள்ளி திருமணம்) இத்தகைய குறிப்பில்லை.

இக்கடவுளின் தந்தைக் கடவுள் செய்து கொண்ட (சிவன்) திருமணத்திலும்கூட இக்குறிப்பில்லை. தெய்வயானை என்பாளை முருகன் திருமணம் செய்துகொண்ட நிகழ்ச்சியை,

மங்கல நாணை மணிக்களம் ஆர்த்து  நங்கை முடிக்கோர் நறுந்தொடை சூழ்ந்தான் என்று கந்த புராணம் கூறுகிறது. மங்கல நாண் அணிவித்தானாம். அத்துடன் மலரையும் அவளின் கூந்தலில் சூட்டினானாம்.

திருமணத்தன்று மணப்பெண்ணுக்கு மலர் சூடுவதுதான், அவள் திருமணம் ஆனவள் என்பதற்கான அடையாளம் என்பதாக அகநானூற்றுக் காலத்திலிருந்தே வரும் பழக்கம். ஒன்றுக்கு இரண்டாக அடையாளம் இருக்கட்டுமே என்றானோ, கடவுள்? ஒன்றுக்கு இரண்டாக மனைவியைக் கொண்டவன் ஆயிற்றே!

தொங்குதல் எனும் பொருள் கொண்டது நாலுதல் எனும் சொல். நாலுதல் தாலுதலாகி அதுவும் சுருங்கி தாலி என்றாகியது என விளக்கம் தருகின்றார்கள் தமிழ் படித்தோர். தால், தாலம் என்பன பனைமரத்தின் பெயர்கள்.

பனங்குருத்தோலையால் செய்யப்பட்ட நகைகள் சிறுவர் சிறுமியர்க்கு அணிவிப்பது வழக்கம். தாலிக் கொழுந்தைத் தடங் கழுத்தில் பூண்டு என்று கண்ணனை வருணிக்கிறார் பெரியாழ்வார்.

திருமால் எனும் கடவுளின் ஆயுதங்கள் எனப்படும் சங்கு, சக்கரம், வில், வாள், கதை ஆகிய அய்ந்தையும் சிறு வடிவில் செய்து ஆண் குழந்தைக்கு அய்ந்து மாதம் வயதாகும்போது அணிவிக்கும் பழக்கம் இருந்தது. இதனை அய்ம்படைத் தாலி என்றனர்.

அய்ம்படைச் சதங்கை சாத்தி என்று பெரிய புராணத்தில் குறிப்பிடப்படுகிறது. தாலி அய்ம்படைத் தழுவு மார்பிடை என்று கம்பராமாயணம் பாடுகிறது. அய்ம்படை மார்பிற் காணேன் என்ற பரஞ்சோதி எழுதிய திருவிளையாடல் புராணம் கூறும்.

புறநானூற்றில்கூட (பாடல் 77) தார்பூண்டு தாலி களைந்தன்றுமிலனே பால்விட்டு அயினியும் இன்று அயின்றனனே எனக் கூறி, தலையானங்கானத்துச் செரு வென்ற பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன் இளம் பருவத்திலேயே பகைவரை வென்றதைப் பாடுகிறது.

புலியுடன் சண்டை செய்து கொன்று அதன் பல்லைக் கொண்டு அணிசெய்து அதனைப் புலிப்பல் தாலி என்றனர். புறநானூறு (374). இதனை புலிப்பல் தாலிப் புலம்பு மணிச் சிறார் எனப் பாடுகிறது. இதனையே சிறுமியரும் அணிந்ததை அகநானூறு (பாடல் 7) இவ்வாறு பாடுகிறது.

புலிப்பல் கோத்த புலம்பு மணித்தாலி ஒலிக்குழைச் செயலை உடைமாண் அல்குல் என்று!

மறங்கொள் வயப்புலி வாய்பிளந்துபெற்ற
மாலை வெண் பற்றாலி _ என்று இதனைச் சிலப்பதிகாரமும் பாடுகிறது.
இதுதவிர, பின் தாலி எனவும் ஒன்றுண்டு என சிலப்பதிகாரம் கூறுகிறது.

முதுகை மறைக்கும் அளவுக்கு முத்தாரத்தில் நவ ரத்தினங்கள் கோத்துச் செய்யப்படும் அணி பின்தாலி எனப்பட்டது. தாலி என்றால் தொங்குவது எனும் பொருளில்தான் இந்தப் பெயர். இவ்வாறே முன்பக்கம் தொங்கும் அணி சின்மணித்தாலி எனப்பட்டது.

ஆமைத்தாலி என்பதை அக்குவடமுடுத்து ஆமைத் தாலி பூண்ட அனந்தசயனன் தளர்நடை நடலானே எனப் பெரியாழ்வார் பாசுரத்தில் குறிப்பிடப்-படுகிறது. இதுவும் சிறுவர்கள் கழுத்தில் அணியும் நகை என்கிறார்கள்.

இவற்றால், தாலி என்பது மணமகன் மணமகளை மனைவியாக ஏற்றுக் கொண்டதன் அடையாளச் சின்னமாக அறியப்பட்டது என்பது சரியில்லை. தொங்கும் அணிகளைக் குறிக்கும் சொல்லாகத்தான் பயன்படுத்தப்-பட்டது.

சின்னம் இழையே

அகநானூற்றில் வரும் (பாடல் 86) மணமகளுக்குக் குளிப்பாட்டிய முதிய மகளிர்பற்றிப் பாடும்போது வாலிழை மகளிர் நால்வர்கூடி என வருகிறது. பாடல் 136இல் மழைபட்டன்ன மணன்மலிபந்தக்/இழையணி சிறப்பின் பெயர் வியர்ப்பாற்றி என வரும் வரிகளால் இழை அணிவிக்கப்பட்டது என உணரலாம்.

இந்த இழை வெறும் நூல் இழை மட்டுமே. இவர்கள் கூறும் தாலி கோக்கப்படாத வெறும் இழைதான் அணிவிக்கப்பட்டதாகக் கருதலாம்.

ஈகையரிய இழையணி மகளிரொடு
சாயின்றென்ப ஆய்கோயில்

என வரும் புறநானூற்றுப் பாடலில் (127) எல்லாப் பொருளையும் வாரி வழங்கிய ஆய் மன்னனின் மகளிர் ஓர் இழையை மட்டுமே அணிந்திருந்த காரணத்தால் ஒளி குறைந்து காணப்பட்டனர் எனக் கூறப்படுகிறது. தகதகக்கும் தங்கநகை இன்மையால் ஒளி குறையத்தானே செய்யும்?

கரிகால் பெருவளத்தான் இறந்தபோது அவனின் உரிமை மகளிர் அணிமணிகளைக் களைந்தனர் என்றாலும் இழையையும் களைந்துவிட்டனர் என்று புறநானூறு பாடல் 224இல் புலவர் கருங்குழலாதனார் பாடியுள்ளார். கணவனை இழந்தோர் கழற்ற வேண்டியது இழை எனப் பொருள்படுகிறது. தாலி அல்ல என்பதை உணரலாம்.

மாமுது பார்ப்பான் மறைவழி காட்டிடத் தீவலம் வந்து திருமணம் செய்துகொண்ட காட்சியைக் காட்டும் சிலப்பதிகாரம்கூட தாலி கட்டிய காட்சியைக் காட்டவில்லை. கோவலன் கொலை செய்யப்பட்டதை அறிந்த கண்ணகி தாலியை அகற்றினாள் எனப் பாடவும் இல்லை. வளையல்களை உடைத்தாள் என்றுதான் கூறப்பட்டுள்ளது.

ஆனால் தாலி மங்கல மகளிர் இழக்கக் கூடாத ஒன்று எனும் பொருளில் கந்தபுராணம் மட்டுமே முதலில் கூறியுள்ளது. திருப்பாற்கடலை (உலக வரைபடத்தில் அப்படியொரு கடல் இருக்காது _ புராணப் புளுகில் இதுவும் ஒன்று) தேவரும் அசுரரும் கடைந்தபோது எழுந்த ஆலகால விஷத்தைச் சிவன் உண்டதால் பிரம்மன், திருமால் முதலிய தேவர்களின் உயிரைக் காப்பாற்றினான் என்றும் அதன்மூலம் தேவர்களின் மனைவியரின் தாலிகளைக் காப்பாற்றினான் என்றும் பாடல் உள்ளது.

செற்றால முயிரனைத்தும் உண்டிடவே
நிமிர்ந்தெழலும் சிந்தை மேற்கொள்
பற்றாலங்கது நுகர்ந்து நான்முகனே
முதலோர் தம்பாவை மார்கள்
பொற்றாலி தனையளித்தோன் புகழ்போற்றி

என்பது பாடல். இதனால்தான் இந்தப் புளுகு கந்த புராணத்திலும் இல்லை என்கிற சொல்லடை உண்டானதுவோ?

ராம காதையைப் பாடிய கம்பன் இறந்தபோது பூமடந்தை வாழப் புவிமடந்தை வீற்றிருப்ப நாமடந்தை நூலிழந்த நாள் என்று ஒட்டக்கூத்தர் எனும் புலவர் பாடியதாகப் பாடல் ஒன்று உண்டு. கொண்டவன் இறந்தால் மகளிர் இழக்க வேண்டியது இழை என்றுதான் இப்பாடலும் குறிக்கிறது.

மாறாக, அபிதான சிந்தாமணி கூறுகிறது. திருமணத்தில் கொண்டோன் தெய்வம் வாழ்த்தித் தன் தேச சம்ரட்சணார்த்தம் தன் சந்ததியின் விருத்தியின் பொருட்டும் கொண்ட மனைவியின் கழுத்தில் தேவரிஷிகள் புரோகிதர் முதலியோர் சாட்சியாகக் கட்டும் அடையாளமாம்.

இதற்குத் தாலி என்பது முற்கால, தற்கால வழக்கம். இந்தத் தாலியைச் செல்வமுள்ளோர் பொன் முதலியவற்றாலும் மற்றவற்றாலும் செய்து அணிவர். செல்வமில்லா ஏழைகள் மரத்தாலும் ஓலையாலும் செய்து அணிவர்.

இதனைத் தாலபத்திரம் என்னும் ஓலையால் பலர் அணிதல் பற்றியே இதற்குத் தாலி என்று காரணப் பெயர் உண்டாயிற்று. மரத்தாலியும் உண்டாயிற்று போலும்.

இது வடநாட்டில் தற்காலம் சில கீழ் ஜாதியாரிடம் நடைபெறுகிறது. இதன் உரு, தேசங்கள் தோறும் ஜாதிகள்தோறும் வேறுபடுகிறது. இத்தாலி, பலவற்றால் செய்யப்படும் என்பதை ஸ்வர்ணேன ரஜதேனை வாதாம் ரேணதா ருஜைரபிஅதலா தால பத்ரேவா பவுஞ்ச சதுஸ்ரகம் எனும் ஸ்ரீஉத்தர காரண வாக்கியத்தால் அறிக. இதனைப் பதினாறு இழைகள் கொண்ட சூத்திரத்தில் கோக்க வேண்டும் என்பது. (பக்கம் 1234)

ஊருக்கு ஊர் வேறுபட்டும் ஜாதிக்கு ஜாதி மாறுபட்டும் காட்சியளிக்கும் தாலி பலவகைப்படும். 1. பெருந்தாலி, 2. சிறுதாலி, 3. தொங்குத்தாலி, 4. பொட்டுத்தாலி, 5. சங்குத்தாலி, 6. ரசத்தாலி, 7. தொப்புத்தாலி, 8. உருண்டைத்தாலி, 9. கருந்தாலி, 10. ஜாகாத்தாலி, 11. இருதாலி, 12. தாலிகட்டி எனப் பட்டியல் நீளும். இதன்னியில், காதுகளில் அணியும் தோடுகூட மங்கல அணியாகக் கருதப்பட்ட நிலையும் இருந்தது. 17ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த குமரகுருபரர் இயற்றிய மதுரைக் கலம்பகத்தில்,

நம்பா நினக்குஓலம் முறையோ எனக்கால
நஞ்சுண்டு பித்துண்டு நாம்தேவர் என்பார்
தம்பாவையர்க்கு அன்று காதோலை பாலித்த
தயவாளர்... என்று பாடிப் போகிறார்.

எனவே மலர் அணிந்தும், இழை அணிந்தும், வளை அணிந்தும், தோடு அணிந்தும் தாம் மணமானவர் என்பதை மகளிர் உணர்த்தி இறுதியில் தாலியை அணிந்து அதனை இசகுபிசகான இடத்தில் தொங்கவிட்டு அதைத் துருவிப் பார்த்துத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்கிற நிலைக்குக் கொண்டு வந்துள்ளதைக் கவனிக்க வேண்டும்.

இந்த நிலை தமிழ் மகளிர்க்கு மட்டுமே! தமிழ்நாட்டு மகளிர்க்கு மட்டுமே! வடநாட்டுப் பெண்கள் தாலி அணி-வதில்லை.

அவர்கட்குத் தாலி கட்டுவ-தில்லை. நெற்றிக் குங்குமம் மட்டுமே அடையாளம். பார்த்தாலே தெரிந்து கொள்ளும் வகையில் உள்ளது.

திருமணம் செய்துகொள்ளும் வரை அவர்கள் பொட்டு வைப்பதில்லை. வடநாட்டில் இல்லாதது தமிழ்நாட்டில் மட்டும் எப்படி வந்தது? தமிழர் திருமணத்தில் மட்டும் எப்படிப் புகுந்தது?

தமிழில் திருமணத் திட்டம் உண்டா?

கேட்டல்:  சரி, பெரியார் தமிழில் திருமணம் பற்றிய திட்டம் ஒன்றுமில்லை என்று கூறுகிறாரே?

கிளத்தல்: திருமண முறையில் கோடிக்-கணக்கான குப்பைகள், மூடச் செய்கைகள், முட்டாள்-தனமான செலவுகள், நடைமுறைகள், மானக்கேடான செயல்கள் சேர்ந்துள்ளன; இவைகளையெல்லாம் எடுத்துக்காட்டி ஒதுக்கச் சொல்லுகிறவர் பெரியார் ஒருவர்தாம்! இவர் பேசுகின்ற முறையில் திருமணம் பற்றித் தமிழில் ஒரே இடமாக எங்கே விளக்கப்பட்டிருக்கின்றது.

- புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன் (14.6.1960)

-உண்மை இதழ்,16-31.1.15